Enkele jaren na het instorten van de 'internet bubble' kunnen we niet anders dan constateren dat internet zich bijzonder snel heeft ontwikkeld tot een volwassen informatie-, communicatie- en distributiekanaal. Zo volwassen dat werkelijk geen enkele organisatie het zich kan permitteren dit kanaal links te laten liggen. En internetmarketing is inmiddels zo'n wezenlijk onderdeel van marketing geworden dat ook geen enkele marketeer die zijn vak serieus neemt, hier nog met een grote bocht omheen kan. Wat is dan een betere eerste stap dan het bestuderen van het boek 'Internet Marketing' van Dave Chaffey cum suis? En bestuderen is het juiste woord, want bij het lezen ervan waande ik mij weer terug op de universiteit. Een bijna onuitputtelijke stroom van stroomschema's, opsommingen, samenvattingen, discussie topics, voorbeeld examenvragen, en zelfs een 'guided tour' wordt over de lezer uitgestort. Werkelijk indrukwekkend. En ook niet verbazingwekkend, want studenten zijn de primaire doelgroep voor dit boek.

Naud van der Ven heeft met zijn boek 'Schaamte en verandering' een gedegen stuk werk geleverd. Het boek is een must voor iedereen die meent iets met het vak 'Veranderkunde' te hebben. Je moet je echter wel realiseren dat het een promotieonderzoek is dat niet primair is bedoeld een lekenpubliek te behagen. Hapklare brokken komen niet voor. Het thema van het boek is het rationele denken waarmee we proberen de wereld om ons heen beheersbaar te maken. Tegelijk echter heeft het rationele denken de eigenschap om dingen en mensen in te kapselen. Vertoont 'de Ander' die wordt ingelijfd weerstand of is het voor de bedenker, de manager en zijn consultants, een schaamtevolle confrontatie? Is de reactie van de Ander terecht?

We worden door de klok geleefd, zowel professioneel als thuis. Bovenaan onze wenslijstjes staat heel vaak het hebben van meer tijd waarin minder hoeft. Voor managers en professionals is tijd hét medium waarin het werk gedaan moet worden. Zonder tijd geen dynamiek van plannen en doelen naar resultaten. Zonder tijd geen stimulerende deadlines, geen strategie of targets. Op tijd stilstaan en je afvragen wat waarom als eerste moet gebeuren, moet daarom onderdeel zijn van de dagelijkse routine van iedere zichzelf serieus nemende leidinggevende. Time management, dus slim gebruikmaken van tijd om onze doelen te realiseren, is een vaardigheid, volgens sommigen zelfs een kunst. Wie 'van deze tijd' is en de 'tijd mee heeft', heeft succes in het leven, zo luidt het adagium. En deze kunst kún je en móet je jezelf eigen maken als manager van je eigen werk en dat van anderen.

Het boek 'Lullepot, de kunst van het kletsen' van Piet van Sterkenburg heeft als veelbelovende ondertitel; 'Beweren, bezweren, oreren en ook lik op stuk geven in het openbaar'. Maakt het boek deze ondertitel waar? Nee. Absoluut niet zelfs, en toch is het een leuk boek. Als je ten minste van taal en verhalen houdt. Dan zul je het boek met veel plezier lezen, ook al brengt het niet wat de titel belooft.

De theorie van de Big 5 is de meest recente theorie over de belangrijkste persoonlijkheidstrekken. De Big 5 is gebaseerd op een onderzoek naar alle woorden waarmee persoonlijkheidskenmerken van mensen kunnen worden aangeduid. Wat opzet betreft doet het denken aan de 'Myers-Briggs type indicator'. Maar dit model verdeelt een persoonlijkheid echter in vier karaktertrekken. In het boek 'De Big 5 Persoonlijkheidsfactoren' van Boele de Raad en Mien Dodema-Winsemius wordt deze theorie op de divan gelegd.

Uit een landelijk onderzoek onder ruim honderd managers die recent een grootschalig veranderproces in hun organisatie hebben afgerond, blijkt dat het hier bijna uitsluitend is gegaan om zogenaamde 'planned change'-trajecten. Het veranderproces heeft een lineair en eindig karakter met vooraf gedefinieerde stappen. De managers probeerden de handelingen van medewerkers te sturen in de richting van een vooraf gesteld einddoel. Kortom: de nadruk bij dergelijke veranderingen ligt op sturing door het management. Maar niettemin houden Laura ten Ham en Antonie van Nistelrooij in hun boek 'Wie verandert hier nou eigenlijk?' juist een aanstekelijk pleidooi voor het versterken van de zelfsturing in veranderprocessen. Dit pleidooi valt zeer te prijzen, maar het is nog maar de vraag of hierdoor iets gaat veranderen.

Terwijl de hype rond competentiemanagement een zachte dood gestorven is, komen Léon de Caluwé en Elsbeth Reitsma met een boek over competenties van organisatieadviseurs dat de toepasselijke titel 'Competenties van organisatieadviseurs' heeft meegekregen. Mijns inziens terecht. Want langzamerhand begint het besef door te dringen dat echte veranderingen niet bereikt worden door het volgen van simpele stappenplannen, maar dat altijd rekening gehouden moet worden met de volgende vier aspecten: de context, de aanpak, de interventies, én de competenties van de veranderaar. Dat laatste aspect staat centraal in dit boek.

Piet Weisfelt zet zich in de inleiding van het eerste deel van zijn trilogie, 'De wetten van de stam', af tegen wat hij 'organisatiecosmetica' noemt. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er wat verandert, maar als de eerste regenbuien vallen en de rouge wordt weggewassen en de mascara uitloopt, komt het ware gezicht weer tevoorschijn. De nieuwe realiteit is weer gewoon dagelijkse realiteit. Dit komt volgens Weisfelt doordat wij de oerwetten van de stam negeren.

Veel organisatieveranderingen mislukken jammerlijk. Men slaagt er niet in de veranderdoelstellingen te realiseren. Dit falen blijkt grotendeels terug te voeren op de verstorende menselijke factor. Die factor maakt het ook lastig, en zeker ook ongewenst. Dus een soort kookboek met allerlei slimme tips & tricks voor alle denkbare situaties tijdens veranderingstrajecten is altijd welkom.

Als geen ander heeft Blanchard een goede neus om actuele thema's in organisaties te bespeuren en deze vervolgens verhalend weer te geven.

De titel van dit boek is een beetje verraderlijk, want dit lijvige boek gaat niet over de inhoud van het vak coaching. Waar gaat het wel over? Het verduidelijkt de kaders van coaching en het gaat in op de vraag wanneer coaching wel of niet bruikbaar is in organisaties. 'De coach approach' is geschreven door een groot scala aan auteurs met verstand van zaken. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 handelt over de principes van het veranderen van mensen en organisaties. Deel 2 werkt dit uit voor Human Resource Management, leiderschap en veranderingsmanagement. Deel 3 gaat in op de praktische aspecten van coaching.

De titel van dit boek is een beetje verraderlijk, want dit lijvige boek gaat niet over de inhoud van het vak coaching. Waar gaat het wel over? Het verduidelijkt de kaders van coaching en het gaat in op de vraag wanneer coaching wel of niet bruikbaar is in organisaties. 'De coach approach' is geschreven door een groot scala aan auteurs met verstand van zaken. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 handelt over de principes van het veranderen van mensen en organisaties. Deel 2 werkt dit uit voor Human Resource Management, leiderschap en veranderingsmanagement. Deel 3 gaat in op de praktische aspecten van coaching.

Veranderingen voltrekken zich steeds sneller, de wereld wordt complexer en onze beschaving staat onder druk. In zijn inleiding geeft de in Nederland woonachtige Britse trainer/adviseur Peter Merry aan dat zijn boek 'Evolutionair leiderschap' is geschreven voor mensen die vinden dat de grens is bereikt en die voor zichzelf een leidende rol in deze veranderende context zoeken. Merry lanceert met dit boek een holistische visie op leiderschap die gericht is op het bevorderen van groei van mensen en organisaties ten dienste van het welzijn van het grote geheel. Hiertoe moet de mens de aansluiting bij de evolutie van het universum hervinden. Merry noemt dat 'de stroom van het leven'. Door aan te sluiten bij die stroom kan de mens bewuster vorm geven aan zijn eigen toekomst. De mens als onderdeel én als medeschepper van het universum.

'HET is niet te geloven' - het nieuwste boek van Daniel Ofman, bekend van 'Bezieling en Kwaliteit in Organisaties', en co-auteur Guust Verpaalen, directielid van sigarettenfabrikant Philip Morris - gaat over het integreren van drie verschillende invalshoeken om organisatievraagstukken aan te pakken. Een leider onderscheidt zich van een manager door het vermogen om die verschillende invalshoeken te integreren tot één samenhangende, integrale benadering.

De methodiek van 'Situationeel Leidinggeven' werd aanvankelijk ontwikkeld door Hersey én Blanchard. Beide auteurs gingen later elk hun eigen weg maar bleven zich wel bezig houden met het leiderschapsconcept dat wereldfaam verwierf. Het concept bleek overzichtelijk, gemakkelijk trainbaar en kende vele uitgekiende ondersteunende instrumenten. Wie is er niet groot mee geworden met het concept van situationeel leidinggeven? Desondanks laten wetenschappers weinig heel van het concept, en dus ook van het gelijknamige boek 'Situationeel Leidinggeven' van Paul Hersey.

'Generatie Einstein' is volgens de auteurs Jeroen Boschma en Inez Groen geschreven voor 'iedereen die jongeren wil bereiken, zelfs voor de leraar die voor de klas staat en meer inzicht wil krijgen in zijn leerlingen'. Een ambitieuze doelstelling die zonder meer wordt waargemaakt. Dit boek helpt inderdaad bij het begrijpen en daardoor gemakkelijker bereiken van jongeren.

In de oudheid vergrootten retorici hun vaardigheden door het werk van illustere voorgangers te imiteren en te emuleren. Dat wil zeggen dat zij ernaar streefden om hen te evenaren met het doel hen te overtreffen. Een eigentijds beleidsadviseur als Martin Reekers zou deze leermethode misschien onder copy+ scharen. Hier bedoelt hij mee dat we bij het kopiëren van andermans 'good practices' kunnen proberen direct wat verbeteringen toe te voegen. Reekers' boek 'Een + een = drie' wil methoden bieden om teams, teamleden en coaches te leren hoe ze effectiever kunnen werken. Een deel van de coachinsgmethoden is overigens ook te vinden in zijn eerder verschenen boek 'Coachen in het Hoger Beroepsonderwijs'.

De titel 'Afgedwongen toeval en andere geheimen van succesvol netwerken' klinkt nogal tegenstrijdig. Alsof je toeval kunt afdwingen. Zou dat net zo zijn als met geluk? Daarvan wordt ook beweerd dat je dat kunt afdwingen. Maar hoe dwing je toeval af? Een interessante vraag.

Bij een handboek, ook voor de al dan niet toekomstige marktleider verwacht je een dikke pil waarin het wel en wee van het marketingvak uiteen wordt gezet. Niets is minder waar. Het 'Handboek voor de (toekomstige) marktleider' van Jean-Paul Close is uitgegeven in A5-formaat en nog geen centimeter dik. Daar komt nog bij dat de opmaak zonder meer ruim is, met bijvoorbeeld anderhalve witregel tussen de regels. Teksten worden onderbroken door vetgedrukte alinea's waarbinnen de belangrijkste zaken vermeld staan. Daardoor oogt het handboek zeer toegankelijk. Voor je het weet, ben je er al in begonnen.