De theorie van de Big 5 is de meest recente theorie over de belangrijkste persoonlijkheidstrekken. De Big 5 is gebaseerd op een onderzoek naar alle woorden waarmee persoonlijkheidskenmerken van mensen kunnen worden aangeduid. Wat opzet betreft doet het denken aan de 'Myers-Briggs type indicator'. Maar dit model verdeelt een persoonlijkheid echter in vier karaktertrekken. In het boek 'De Big 5 Persoonlijkheidsfactoren' van Boele de Raad en Mien Dodema-Winsemius wordt deze theorie op de divan gelegd.

Uit een landelijk onderzoek onder ruim honderd managers die recent een grootschalig veranderproces in hun organisatie hebben afgerond, blijkt dat het hier bijna uitsluitend is gegaan om zogenaamde 'planned change'-trajecten. Het veranderproces heeft een lineair en eindig karakter met vooraf gedefinieerde stappen. De managers probeerden de handelingen van medewerkers te sturen in de richting van een vooraf gesteld einddoel. Kortom: de nadruk bij dergelijke veranderingen ligt op sturing door het management. Maar niettemin houden Laura ten Ham en Antonie van Nistelrooij in hun boek 'Wie verandert hier nou eigenlijk?' juist een aanstekelijk pleidooi voor het versterken van de zelfsturing in veranderprocessen. Dit pleidooi valt zeer te prijzen, maar het is nog maar de vraag of hierdoor iets gaat veranderen.

Terwijl de hype rond competentiemanagement een zachte dood gestorven is, komen Léon de Caluwé en Elsbeth Reitsma met een boek over competenties van organisatieadviseurs dat de toepasselijke titel 'Competenties van organisatieadviseurs' heeft meegekregen. Mijns inziens terecht. Want langzamerhand begint het besef door te dringen dat echte veranderingen niet bereikt worden door het volgen van simpele stappenplannen, maar dat altijd rekening gehouden moet worden met de volgende vier aspecten: de context, de aanpak, de interventies, én de competenties van de veranderaar. Dat laatste aspect staat centraal in dit boek.

Piet Weisfelt zet zich in de inleiding van het eerste deel van zijn trilogie, 'De wetten van de stam', af tegen wat hij 'organisatiecosmetica' noemt. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er wat verandert, maar als de eerste regenbuien vallen en de rouge wordt weggewassen en de mascara uitloopt, komt het ware gezicht weer tevoorschijn. De nieuwe realiteit is weer gewoon dagelijkse realiteit. Dit komt volgens Weisfelt doordat wij de oerwetten van de stam negeren.

Veel organisatieveranderingen mislukken jammerlijk. Men slaagt er niet in de veranderdoelstellingen te realiseren. Dit falen blijkt grotendeels terug te voeren op de verstorende menselijke factor. Die factor maakt het ook lastig, en zeker ook ongewenst. Dus een soort kookboek met allerlei slimme tips & tricks voor alle denkbare situaties tijdens veranderingstrajecten is altijd welkom.

Als geen ander heeft Blanchard een goede neus om actuele thema's in organisaties te bespeuren en deze vervolgens verhalend weer te geven.

De titel van dit boek is een beetje verraderlijk, want dit lijvige boek gaat niet over de inhoud van het vak coaching. Waar gaat het wel over? Het verduidelijkt de kaders van coaching en het gaat in op de vraag wanneer coaching wel of niet bruikbaar is in organisaties. 'De coach approach' is geschreven door een groot scala aan auteurs met verstand van zaken. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 handelt over de principes van het veranderen van mensen en organisaties. Deel 2 werkt dit uit voor Human Resource Management, leiderschap en veranderingsmanagement. Deel 3 gaat in op de praktische aspecten van coaching.

De titel van dit boek is een beetje verraderlijk, want dit lijvige boek gaat niet over de inhoud van het vak coaching. Waar gaat het wel over? Het verduidelijkt de kaders van coaching en het gaat in op de vraag wanneer coaching wel of niet bruikbaar is in organisaties. 'De coach approach' is geschreven door een groot scala aan auteurs met verstand van zaken. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 handelt over de principes van het veranderen van mensen en organisaties. Deel 2 werkt dit uit voor Human Resource Management, leiderschap en veranderingsmanagement. Deel 3 gaat in op de praktische aspecten van coaching.

Veranderingen voltrekken zich steeds sneller, de wereld wordt complexer en onze beschaving staat onder druk. In zijn inleiding geeft de in Nederland woonachtige Britse trainer/adviseur Peter Merry aan dat zijn boek 'Evolutionair leiderschap' is geschreven voor mensen die vinden dat de grens is bereikt en die voor zichzelf een leidende rol in deze veranderende context zoeken. Merry lanceert met dit boek een holistische visie op leiderschap die gericht is op het bevorderen van groei van mensen en organisaties ten dienste van het welzijn van het grote geheel. Hiertoe moet de mens de aansluiting bij de evolutie van het universum hervinden. Merry noemt dat 'de stroom van het leven'. Door aan te sluiten bij die stroom kan de mens bewuster vorm geven aan zijn eigen toekomst. De mens als onderdeel én als medeschepper van het universum.

'HET is niet te geloven' - het nieuwste boek van Daniel Ofman, bekend van 'Bezieling en Kwaliteit in Organisaties', en co-auteur Guust Verpaalen, directielid van sigarettenfabrikant Philip Morris - gaat over het integreren van drie verschillende invalshoeken om organisatievraagstukken aan te pakken. Een leider onderscheidt zich van een manager door het vermogen om die verschillende invalshoeken te integreren tot één samenhangende, integrale benadering.

De methodiek van 'Situationeel Leidinggeven' werd aanvankelijk ontwikkeld door Hersey én Blanchard. Beide auteurs gingen later elk hun eigen weg maar bleven zich wel bezig houden met het leiderschapsconcept dat wereldfaam verwierf. Het concept bleek overzichtelijk, gemakkelijk trainbaar en kende vele uitgekiende ondersteunende instrumenten. Wie is er niet groot mee geworden met het concept van situationeel leidinggeven? Desondanks laten wetenschappers weinig heel van het concept, en dus ook van het gelijknamige boek 'Situationeel Leidinggeven' van Paul Hersey.

'Generatie Einstein' is volgens de auteurs Jeroen Boschma en Inez Groen geschreven voor 'iedereen die jongeren wil bereiken, zelfs voor de leraar die voor de klas staat en meer inzicht wil krijgen in zijn leerlingen'. Een ambitieuze doelstelling die zonder meer wordt waargemaakt. Dit boek helpt inderdaad bij het begrijpen en daardoor gemakkelijker bereiken van jongeren.

In de oudheid vergrootten retorici hun vaardigheden door het werk van illustere voorgangers te imiteren en te emuleren. Dat wil zeggen dat zij ernaar streefden om hen te evenaren met het doel hen te overtreffen. Een eigentijds beleidsadviseur als Martin Reekers zou deze leermethode misschien onder copy+ scharen. Hier bedoelt hij mee dat we bij het kopiëren van andermans 'good practices' kunnen proberen direct wat verbeteringen toe te voegen. Reekers' boek 'Een + een = drie' wil methoden bieden om teams, teamleden en coaches te leren hoe ze effectiever kunnen werken. Een deel van de coachinsgmethoden is overigens ook te vinden in zijn eerder verschenen boek 'Coachen in het Hoger Beroepsonderwijs'.

De titel 'Afgedwongen toeval en andere geheimen van succesvol netwerken' klinkt nogal tegenstrijdig. Alsof je toeval kunt afdwingen. Zou dat net zo zijn als met geluk? Daarvan wordt ook beweerd dat je dat kunt afdwingen. Maar hoe dwing je toeval af? Een interessante vraag.

Bij een handboek, ook voor de al dan niet toekomstige marktleider verwacht je een dikke pil waarin het wel en wee van het marketingvak uiteen wordt gezet. Niets is minder waar. Het 'Handboek voor de (toekomstige) marktleider' van Jean-Paul Close is uitgegeven in A5-formaat en nog geen centimeter dik. Daar komt nog bij dat de opmaak zonder meer ruim is, met bijvoorbeeld anderhalve witregel tussen de regels. Teksten worden onderbroken door vetgedrukte alinea's waarbinnen de belangrijkste zaken vermeld staan. Daardoor oogt het handboek zeer toegankelijk. Voor je het weet, ben je er al in begonnen.

In onze huidige maatschappij zijn er veel mogelijkheden voor mensen om zich te ontplooien. Hoe komt het dan toch dat veel mensen het gevoel krijgen dat zij niet datgene doen wat zij eigenlijk zouden willen doen? Volgens Berthold Gunster komt dit voort uit een Ja-maar levenshouding: er is altijd wel een argument te bedenken waarom iets niet kan. De auteur is afgestudeerd aan de Akademie voor Expressie en grondlegger van de Ja-maar filosofie. Gunster is trainer en coach, en verzorgt trainingen en workshops bij bedrijven en instellingen.

Vooral door zijn tv show 'De troonopvolger' is Donald Trump ook in Nederland een bekend gezicht geworden. In de Verenigde Staten was hij natuurlijk al langere tijd beroemd. Trump, de 'selfmade' miljardair, is dol op publiciteit en schuwt geen mogelijkheid om zijn naam te gebruiken. Zo bevatten diverse wolkenkrabbers in New York de naam Trump. Of, zoals een bekende van Trump zegt: “Een microfoon werkt op Trump als cocaine op een junk.”

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

Iedereen begrijpt dat je met een organisatie pas kwaliteit kan leveren als je er managementaandacht aan schenkt. Het gaat tenslotte niet vanzelf. Er zijn dan ook diverse modellen beschikbaar om op kwaliteit te sturen. Maar welk kwaliteitsmodel kun je in een bepaalde situatie gebruiken? Hoe lang kun je doen met een model en wanneer switch je naar een ander?