Macht is een ontastbaar fenomeen, maar speelt dagelijks in vele gedaanten een heel belangrijke rol in ieders leven. Macht is het vermogen om te bepalen. Het is invloed uitoefenen om dingen voor elkaar te krijgen. Maar de geschiedenis laat ook zien dat veel mensen zwaar geleden hebben onder extreme vormen van machtsmisbruik. Het is ons geboorterecht de macht over ons eigen leven te voeren en overal waar we met anderen te maken hebben, is sprake van machtsrelaties. Daarom wil Oscar David met zijn ‘Macht’ een bijdrage leveren aan het begrijpen van de dynamiek van macht.

In 2007 publiceerde Marianne van Hoorn haar schitterende proefschrift Aandacht: bron van verbinding. Aandacht had voor haar betrekking op subjectieve, aan ervaring en beleving gerelateerde dimensies.

De wereld van leidinggevenden is de afgelopen dertig jaar veranderd in een fijnmazig web van verbanden en relaties. Organisaties beïnvloeden veel meer mensen dan vroeger. Die invloed gaat dieper en verloopt via veel meer kanalen.

Steeds meer mensen klagen dat nog maar weinig zaken in onze samenleving in een keer goed gaan. Problemen met telefoon-, internet- of televisieleveranciers, verzekeringsmaatschappijen of ict-diensten in grote organisaties vertonen allemaal hetzelfde euvel: we lopen tegen systemen aan en komen vast te zitten.

De media besteden veel aandacht aan big data. Van een hype is echter nog geen sprake. Big data vergen grote investeringen en grijpen diep in op de bedrijfsvoering, dus staan nog maar weinig organisaties te trappelen om er mee aan de slag te gaan. Wel al succesvol is het gebruik van big data in onderzoek om menselijk gedrag nauwkeuriger te begrijpen en te beïnvloeden. Alex Pentland, hoogleraar aan het Massachusetts Institute of Technology, voerde experimenten uit met behulp van big data en schreef er een helder boek over: ‘Sociale Big Data’.

‘Zou het niet geweldig zijn om altijd je zin te krijgen in plaats van steeds maar weer discussies te moeten voeren?’, zo opent Sarah Gagestein haar boek over de psychologie van onzichtbaar overtuigen met framing.

Grote bureaucratische organisaties kapselen stelselmatig vernieuwingen in of ontkrachten ze. Er is meer controle dan ooit tevoren en in veel organisaties heerst angst.

Deze tijd vol ernstige conflicten en crises gaat gepaard met veel geweld en veel gewelddadige communicatie. Dat de brandhaarden van het Midden-Oosten, Afrika en Afghanistan vol met giftige communicatie zitten, is niet verwonderlijk.

Luisteren wordt meestal niet gezien als een communicatieve handeling die even belangrijk is als het zenden van boodschappen. De Amerikaanse auteur Mark Twain zei ruim honderd jaar geleden: ‘If we were supposed to talk more than we listen, we would have two mouths and one ear.’ Vreemd dus dat er enorm veel over zenden geschreven is en maar weinig over luisteren. Juist de geheimen van het luisteren inspireerde Rik Siere er een boek over te schrijven: ‘Ongehoord!’

Organisaties worden regelmatig beschreven in termen van bovenstroom en onderstroom. De bovenstroom laat zich gemakkelijk duiden omdat die de harde, tastbare aspecten omvat. Voor de onderstroom is dat wat lastiger.

Een veelgehoorde vraag bij opdrachtgevers is wat communicatiemensen nu eigenlijk precies doen en wat zij aan waarde toevoegen? Gerald Morssinkhof is al enige tijd op zoek naar de professionele standaard van het communicatievak, naar antwoord op de vraag wanneer communicatieprofessionals het goed doen in de praktijk. Hij schreef een manifest en ging daarover in gesprek met mensen uit het vak. ‘Het fundament’ is de weerslag van zijn zoektocht. Een boek over de basis van het communicatievak, bedoeld om de professionals daarbinnen meer zelfbewustzijn te geven. Zodat zij vanuit een gezamenlijk fundament samen kunnen werken met opdrachtgevers en hun bijdrage kunnen leveren.

Een van de meest gedevalueerde begrippen in de organisatiewereld is strategie. Als je het adjectief strategisch niet voor je functie of je dagelijkse werkzaamheden mag zetten, lijk je er niet bij te horen. Gek dat er dan zo weinig over is geschreven in de communicatieliteratuur. Voor de praktijkmens die ermee aan de slag moet, hebben Betteke van Ruler en Frank Körver een ontwikkelmethode beschreven, zowel gebaseerd op wetenschappelijke als op ervaringsinzichten.

Grondlegger van de kernkwadranten en bestsellerauteur Daniel Ofman verbaast zich over de ‘bewusteloosheid’ waarmee managers de ene na de andere nieuwe benadering klakkeloos accepteren en proberen in te voeren.

Recente crises, maar ook de dagelijkse berichten in de media tonen aan dat we niet goed bezig zijn met onze wereld. We zullen daarom op zoek moeten naar nieuwe wegen. Om daarbij te helpen schreven Paulien Assink en Hein Gubbels ‘Een wereld vol mogelijkheden’.

Nu traditionele organisaties steeds harder in hun voegen beginnen te kraken en bubbels en crises het besef doen groeien dat er het nodige moet veranderen, is Unboss een welkome aanwinst.

Communicatie mislukt vaak. Zeker als je ervan uitgaat dat het de ontvanger is die uiteindelijk betekenis aan een communicatieboodschap geeft. En dat is nogal eens een andere betekenis dan de zender bedoelt. Er kan veel mis gaan in de interactie tussen mensen, vooral als communicatieprofessionals blijven doen wat ze al jaren doen en de ontwikkelingen in en rond hun vakgebied niet bijhouden en gebruiken. Reden voor Harrie van Rooij een boek te schrijven met de prikkelende titel ‘Stop met communiceren!’

In onze economie zit al langdurig geen beweging en er is steeds minder sprake van dienstbaarheid en durf. Het aantal fraudegevallen neemt schrikbarend toe. Wij lijken te kampen met een mentale energiecrisis, veroorzaakt door een gebrek aan gemeenschapszin, verbeeldingskracht, realiteitszin en moed.

Communicatiecampagnes van de rijksoverheid liggen met een zekere regelmaat zwaar onder vuur in de media en de politiek. Het zijn er te veel, ze zijn te duur en niet efficiënt, of nog erger: ze zijn weinig effectief.

Tegennatuurlijke aspecten als individualisme, materialisme, overconsumptie en ongebreidelde groei zorgen voor veel ontwrichting in de wereld.

Tegennatuurlijke aspecten als individualisme, materialisme, overconsumptie en ongebreidelde groei zorgen voor veel ontwrichting in de wereld.