Het lezen van het boek Business blunders dat aandacht besteedt aan meer dan 150 marketing missers & management bloopers is goed voor een lach en een traan. Een enkele case heeft onmiskenbaar een slapstickgehalte, maar goedbeschouwd zijn de effecten van zakelijke missers uiteraard zelden hilarisch. M&L sprak met Frans Reichardt, die het boek samen met Ed van Eunen en Thijs van Eunen schreef, over de grootste (en kleinere) business blunders.

Volgens auteur Ben Kuiken in zijn boek De laatste manager is het niet denkbeeldig dat onze kleinkinderen het volgende oordeel over de huidige generatie ‘arbeiders’ zal vellen: ‘De laatindustriële mens had zich georganiseerd in grote, logge organen die niet meer te besturen waren en die alleen met angst, onderdrukking of financiële prikkels overeind konden worden gehouden.’ Zelfs voor wie geen kennis heeft van de structuur en werkwijze binnen - grote - bedrijven moet dit herkenbaar klinken.

‘Onderhandelen is een van de moeilijkste vaardigheden,’ stelt George van Houtem in de inleiding van zijn boek De dirty tricks van het onderhandelen. De kneep zit ‘em in het vinden van de juiste balans tussen wat Van Houtem vechterig gedrag en samenwerkend gedrag noemt: het gedrag dat je moet vertonen om je doel te bereiken versus het gedrag dat nodig is om vertrouwen te kweken bij een ander. En dan is er natuurlijk nog de inhoudelijke component van de onderhandeling: kloppen de feiten, zie ik niets over het hoofd? Ondanks de complexiteit van het onderwerp is Van Houtem wel degelijk van mening dat je onderhandelen kunt leren. Op z’n minst moet het mogelijk zijn je te bekwamen in het herkennen van slinkse trucs. Maar ja, zodra je ze herkent is de toepassing ervan niet ver weg.

Ben Kuiken werkte zeven jaar als journalist bij Management Team, waarvan de laatste twee jaar als hoofdredacteur. Die functie heeft Kuiken op diverse manieren in contact gebracht met thema’s als leiderschap, management en de organisatie van bedrijven. Met name over de rol van de manager binnen organisaties kan Kuiken zich verbazen: wat voegt hij toe? En gaan werknemers echt beter werken als iemand ze controleert of aanstuurt? Kuiken ging op zoek naar bedrijven die het anders doen, en schreef er een boek over: De laatste manager. M&L sprak de auteur aan de vooravond van de verschijning van zijn boek.

Michel Hoetmer hield in zijn boek De zeven zonden van verkopers uit 2007 de verkoopbranche al eens tegen het licht. Wie zijn nieuwste boek leest, De 49 gevaarlijkste verkoopmythen, concludeert dat weinig van zijn eerdere lessen en aanbevelingen hun weg naar de praktijk hebben gevonden. Reden voor M&L om de auteur aan de vooravond van verschijnen van zijn boek even aan de tand te voelen.

De openingszin van het boek Gespreid bedje of spijkerbed? - als we het voorwoord van Gerrit Zalm niet meetellen - luidt: ‘Als opvolger in het familiebedrijf kun je het nooit goed doen.’ Een fijne binnenkomer voor alle opvolgers die net beginnen met lezen. Wat de auteurs Roberto Flören en Jacqueline van Zwol met deze prikkelende openingszin willen duidelijk maken, is dat deze ‘volgende generatie’, de opvolgers in familiebedrijven dus, meer dan andere ondernemers gebukt gaan onder het hardnekkige vooroordeel dat het succes ze is komen aanwaaien.

In het boek Businessmodellen pogen Dirk Houtgraaf en Marleen Bekkers een sluitende definitie te formuleren voor het veelvuldig gehanteerde begrip ‘businessmodel’. Naar eigen zeggen heerst er in de praktijk veel verwarring over wat er nu precies mee bedoeld wordt.

Jan den Breejen is sinds de jaren 90 intensief bezig met werkleertrajecten. Hij is er namelijk van overtuigd dat elk gezond en succesvol bedrijf, ofwel de High Performance Organisatie, naast een werkplek ook een school moet zijn. Den Breejen stelt dat vóór alles een HPO wordt gekenmerkt door de werknemers: hun houding, motivatie en gedrevenheid maakt het verschil, en een HPO kan op vele manieren invloed uitoefenen op deze factoren, voornamelijk door hun werknemers, jong en oud, te blijven trainen. Den Breejen verwijst graag naar het Japanse begrip Kaizen, dat zoveel betekent als ‘constante verbetering’.

Berthold Gunster publiceerde tot op heden twee boeken over het fenomeen: in 2006 verscheen Ja-maar, wat als alles lukt? en in 2008 volgde Huh?!. En nu is er het boekje Omdenken.

Darwin voor managers gaat niet, zoals de titel misschien doet vermoeden, over ‘survival of the fittest’. Cognitief psycholoog Max Wildschut zoekt in het boek - onder andere - naar overeenkomsten tussen leidinggeven en opmerkelijk, succesvol gedrag van dieren. Dit klinkt wat obligaat, maar dat is het niet.

Net een eigen eenmanszaak begonnen? Staat u op het punt om deze stap te wagen? Of draait u al jaren mee als ZZP’er? In welk van deze stadia u ook zit als ZZP’er, de kans is groot dat het Handboek voor de ZZP’er: editie 2010-2011 voor u nieuws bevat, over bijvoorbeeld belastingwetten of andere regelingen met betrekking tot het bestaan als kleine zelfstandige. En alleen daarom al moet u dit boek op de plank hebben staan.

In De Brown Paper-methode doen Wessel Berkman en Marcel van der Schaaff letterlijk een boekje open over hun kijk op verandermanagement. De Brown Paper Company, waar beiden werkzaam zijn, pakt verandertrajecten binnen bedrijven op een onorthodoxe manier aan. Het boek is een weergave van die aanpak, zodat het naast een theoretische visie op verandermanagement ook de uitstraling van een praktisch handboek krijgt.

Zelfstandig consultant Bas van de Haterd beschouwt zichzelf als een professioneel bemoeial met een passie voor marketing en branding. Zijn specialisatie als online marketeer ligt op het gebied van arbeidsmarktcommunicatie en recruitment. Bij vrijwel alle bedrijven waar hij over de vloer komt, verbaast hij zich over het ouderwetse werkmodel dat hij er aantreft. Slecht voor de productiviteit. In zijn boek Werken met nieuwe stijl dat 13 april verschijnt, laat hij zien waarom en hoe het anders moet.

Veranderen is leuk, luidt de centrale boodschap van het boek De Brown Paper-methode van Wessel Berkman en Marcel van der Schaaff. De manager die deze boodschap succesvol weet over te brengen op zijn werknemers, in het boek aangeduid als ‘de werkvloer’, heeft de belangrijkste slag gewonnen.

De kredietcrisis heeft een stroom publicaties opgeleverd die allemaal – op z’n minst – een antwoord willen geven op de onvermijdelijke vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ook Een menselijke economie van Ad Broere raakt aan deze vraag. De banken hebben het gedaan, is kortweg de uitkomst, ook bij Broere. Maar hij blijft niet oeverloos terugblikken op de rampspoed die ons reeds is overkomen. Broere is geïnteresseerd in het vinden van een oplossing: een structurele, wel te verstaan.