Dit boek gaat over het creëren van concurrentievoordeel door medewerkers. De auteur stelt dat zoiets alleen bereikt kan worden door een fundamentele verandering in onze manier van denken over onze relatie met medewerkers. Pfeffer beschrijft zestien methoden die organisaties kunnen toepassen om meer uit hun mensen te halen. Alhoewel de methoden geënt zijn op de Amerikaanse markt, zijn de aanbevelingen in hoge mate ook voor de Nederlandse organisaties van belang. In een apart hoofdstuk wordt de betekenis voor de Nederlandse en Vlaamse situatie uit de doeken gedaan.

'Waarom willen organisaties voor hetzelfde advies nog een vijfde keer betalen?' Met deze vraag maken de auteurs duidelijk dat 'kennis hebben van' nog geen 'doen' is. Kennis die is opgedaan door lezen of door onderwezen worden, beklijft veel minder en zet minder aan tot actie, dan leren dat gebaseerd is op doen. Misschien geen nieuwe boodschap, maar desondanks kunnen veel organisaties dit rijk gedocumenteerde boek met praktische adviezen gebruiken om van een praatcultuur naar een actiegerichte cultuur te komen.

Na het boek 'Ja-maar wat als alles lukt?' is er nu het boekje 'Ja-maar ik ben wel leraar' dat zich toespitst op het onderwijs. Voor dit boek hebben de auteurs Berthold Gunster en Herberd Prinsen aan de hand van zeven principes die zouden moeten leiden tot een 'ja-maar' vrije school, verhalen verzameld van leraren die illustreren dat 'out of the box' denken in veel gevallen mogelijk is. Onduidelijk blijft overigens hoe het een en ander gerealiseerd moet worden.

Wie kent ze niet, de kernkwaliteiten van Ofman. Te pas en te onpas worden ze opgevoerd bij diverse trainingen. En wie daar als deelnemer aan weet te ontsnappen, wordt uiteindelijk toch met het begrip 'kernkwaliteiten' geconfronteerd in het kader van de beoordelingsystematiek. Veel mensen kennen dus het begrip 'kernkwaliteit', maar wat weten ze er eigenlijk van? Het boek 'Hé, ik daar!?' van Daniel Ofman biedt uitkomst. Dit boek geeft enorm veel achtergrondinformatie bij het model waarvan de auteur zelf de geestelijke vader is. Een nuttig boek voor lezers die alles willen weten van het hoe en waarom van het ontdekken en ontwikkelen van je eigen kernkwaliteiten.

Met enige scepsis begon ik aan het boek 'Het is niet te geloven', omdat ik vreesde dat Ofman vooral eerder werk zou gaan 'herhalen', en de lezer wederom met de onvermijdelijke kernkwaliteiten en de aspecten 'het', 'ik' en 'wij' zou worden geconfronteerd. Die scepsis werd al snel weggenomen. Niet door het feit dat de kernkwaliteiten en genoemde aspecten achterwege blijven, maar juist omdat ze nu zo helder verwoord worden tegen de achtergrond van een bestaande context en wel de 'Philip Morris-organisatie'. Ofman heeft dit boek geschreven samen met Guust Verpaalen, algemeen directeur van Philip Morris. Het boek beschrijft de zoektocht die is afgelegd om de vraag te beantwoorden hoe men in de organisatie aan bewustwording kon gaan doen en hoe men uit de comfortzone kon komen.

De oud-wereldkampioen schaken Kasparov stelt in zijn boek 'Waarom het leven op schaken lijkt' dat het enige beroep dat hij zijn hele leven heeft uitgeoefend, hem goed voorbereid heeft op een politieke carrière. Een dergelijke zinsnede creëert hoge verwachtingen die in dit boek niet worden waargemaakt. Het gaat vooral over zijn schaakervaringen, rijkelijk gelardeerd met anekdotes uit de politiek, de geschiedenis en het bedrijfsleven. De vergelijkingen tussen schaken en het 'gewone' leven die de sterkste schaker aller tijden zo nu en dan maakt, zijn soms realistisch maar vaker erg ver gezocht. Het boek is eigenlijk nauwelijks te volgen voor niet-schakers, en schakers zelf zullen weer niet echt geïnteresseerd zijn in Kasparov's politieke ambities om Poetin op te volgen. Desondanks is het een prettig leesbaar boek dat vooral een goed beeld geeft van de energierijke persoon Kasparov.

'Slagen als leidinggevende' van Michael Watkins is bedoeld als routekaart voor leidinggevenden, en wel om de eerste negentig dagen in die nieuwe functie succesvol door te komen. Watkins stelt dat leidinggevenden in een overgangssituatie, en dat is een nieuwe functie natuurlijk, vaak extra kwetsbaar zijn. 

Het vertrek van Marcus Buckingham bij de Gallup-organisatie heeft hem geen windeieren gelegd. Na zijn bestseller 'Weg met alle regels', verscheen vervolgens 'Ontdek je sterke punten' en 'Die ene essentie van leiderschap'. In dit laatste boek maakt Buckingham duidelijk wat het verschil is tussen middelmatige en excellente leidinggevenden. Het boek is goed leesbaar door de enorme rijkdom aan anekdotes en prettige schrijfstijl.

De auteur die wereldberoemd werd met werken als 'Situationeel Leiderschap' en 'The One Minute Manager' heeft nu een verzamelwerk uitgebracht waarin hij het beste van zichzelf van de afgelopen vijfentwintig jaar presenteert. We hebben het dan natuurlijk over Ken Blanchard.

'Wie fysiek beweegt, gaat mentaal bewegen.' Met dit uitgangspunt maken Monique Hampsink en Nanette Hagedoorn, de auteurs van het boek 'Beweging in je brein', duidelijk dat ze interactieve werkvormen nastreven ter ondersteuning van trainingen, cursussen of workshops. Het zeer fraai vormgegeven boek nodigt trainers en cursusleiders uit om routinematige patronen te doorbreken en deze in te wisselen voor sprankelende, frisse en gemakkelijk toe te passen ideeën.

Het boek ´Human Resource Champions´ van Dave Ulrich is een terechte bestseller geworden. Ulrich beschrijft in dit boek de toekomstige rollen voor HR/professional. De vraag die HR als afdeling zich moet stellen, is hoe zij waarde kan toevoegen en resultaten kan leveren voor de business. HR heeft te lang de rol van 'praatgroep' vertolkt en zal een andere koers moeten gaan varen gericht is op concrete output. Verplichte kost voor elke HR/professional!

Het is altijd interessant te vernemen hoe succesvolle 'captains of industry' denken over de business. Jeroen Bertrams sprak met diverse bestuursvoorzitters en legde hen achttien thema's voor. Aan de hand van de gegeven antwoorden zou de lezer moeten kunnen vaststellen waarom sommige managers wel succesvol zijn en andere niet. Hoewel deze formule veel belooft, wordt die belofte in het boek 'Op naar de top' niet waargemaakt.

Als geen ander heeft Blanchard een goede neus om actuele thema's in organisaties te bespeuren en deze vervolgens verhalend weer te geven.

De methodiek van 'Situationeel Leidinggeven' werd aanvankelijk ontwikkeld door Hersey én Blanchard. Beide auteurs gingen later elk hun eigen weg maar bleven zich wel bezig houden met het leiderschapsconcept dat wereldfaam verwierf. Het concept bleek overzichtelijk, gemakkelijk trainbaar en kende vele uitgekiende ondersteunende instrumenten. Wie is er niet groot mee geworden met het concept van situationeel leidinggeven? Desondanks laten wetenschappers weinig heel van het concept, en dus ook van het gelijknamige boek 'Situationeel Leidinggeven' van Paul Hersey.

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

Het boek 'Onze ijsberg smelt' van John Kotter en Holger Rathgeber is het verhaal van een pinguïnkolonie die de noodzaak voelt (aan den lijve in dit geval) om te veranderen. De auteurs beschrijven welke groepsprocessen er kunnen plaatsvinden bij veranderingen. Dit in tegenstelling tot het bekende boekje 'Wie heeft mijn kaas gepikt' (van Johnson en Blanchard) dat zich voornamelijk richt op verandering vanuit individueel perspectief. Kotters acht regels voor succesvolle verandering dienen als basis voor dit boek. Aan hand van een simpel verhaal dat in een uurtje te lezen is, kunnen organisaties zich voorbereiden op een belangrijk veranderingsproces. Maar zoals het vaak gaat met metaforen: de een loopt er mee weg, de ander kan er niets mee.

We moeten niet ten onder gaan aan zelfmedelijden, is de boodschap van het boek 'Wat is jouw excuus?' van John Foppe. En Foppe heeft recht van spreken, want hij is zelf zonder armen is geboren. Wie een slachtofferrol aanneemt, brengt zichzelf in een neerwaartse spiraal. Mensen moeten zelf het heft in handen nemen en verantwoordelijkheid nemen. 

Coaching is in. De grote hoeveelheid literatuur op dit terrein onderstreept dat. 'Is er dan plaats voor nog een boek?' Die vraag stelt de auteur in de inleiding van haar boek. Hoewel ze de vraag zelf ook bevestigend beantwoordt, kan de lezer zelf ook vaststellen dat 'Socratisch coachen' een uitstekend boek is waarin theorie en praktijk in goede balans helder worden beschreven. Het boek is zowel geschikt voor interne als externe coaches.

Vaak zijn boeken 'meer van het zelfde' waarbij oude wijsheden in een eigentijds jasje worden gestoken. Zo niet het boek 'Managementverhalen voor communicatie'. De auteurs hebben een zeer originele invalshoek gekozen: een fictief verhaal met een hoog realiteitsgehalte waarbij vervolgens (bekende) experts hun visie op het probleem geven. Interessant is om te zien hoe ervaren deskundigen zoals Jorritsma, Pieper, In 't Veld, Peper, of Leers en vele anderen vaak verschillende oplossingen voorstellen voor een zelfde type probleem.