Op woensdag 9 april 21.45 verscheen ik, aangever die opgaf te zijn S. de Jong, geboren te Apeldoorn, ten burele van District Feijenoord-Ridderster om aangifte te doen van verloren reisbescheiden, categorie Identiteitspapieren. 'Waakzaam en Dienstbaar', zo werd ik verwelkomd, de slogan van het korps Rotterdam-Rijnmond.

Argwaan kreeg ik pas toen ik hem iedere dag op het station aantrof. Hoe laat of vroeg ik ook naar mijn werk ging, altijd was hij daar. Wandelend van loket naar perron, en weer terug. Altijd stevig de pas erin. Een man met een bestemming, zo moest het lijken, maar nooit nam hij een trein.

Het aantal managers is in Nederland met 24% gedaald in de periode van 2000 tot 2005. De werkgelegenheid voor deze beroepsgroep daalde met 26.500 plaatsen. Waren er in 2000 ruim 110.000 managers in ons land te vinden. Nu is dat aantal gedaald tot ruim 83.000.

Als tijd geld is, dan is het kapitalisme een tijdmachine: de kapitalistische economie is ook een politiek van de tijd. Dus kennen verschillende vormen van kapitalisme verschillende tijdsperspectieven of tijdsculturen, en is er tussen deze sprake van een strijd om de invulling van de tijd.

Paul Kalma, lid van de Tweede Kamer voor de PvdA en voormalig directeur van de partijdenktank de Wiardi Beckman Stichting, wordt wel eens het geweten van zijn partij genoemd. Dat is natuurlijk een gemengd compliment, want waar de persoon voor wordt geprezen wordt de organisatie voor gekapitteld: zij zou onvoldoende geweten, of in elk geval onvoldoende geheugen bezitten. Waar was de PvdA ook weer voor opgericht?

Een 'movel' is een samentrekking van de woorden 'mobile' en 'novel'. In Japan is de 'movel' ('keitai shousetsu') al een paar jaar een grote hit, vooral onder 'mobiele jongeren'. De populaire titels zijn dan ook geschreven door jonge auteurs, en wel op hun mobiele telefoons. In tweede instantie zijn 'movels' pas als boek uitgegeven.

De documentaire 'Wiki's Waarheid' van de VPRO geeft een goed overzicht van de voor- en tegenstanders van open publicatie op sites als Wikipedia.com.

In november 2007 werd een 17-jarige jongen van zijn bed gelicht door de politie. De jongen had meubels gestolen. Geen fysieke, maar digitale. Desondanks vertegenwoordigden die pixels een waarde van 4000 euro. Een actualiteitenrubriek versloeg de arrestatie. Het ging immers om een novum in de justitiële geschiedenis. ‘Altijd die rotcomputer van jou’, schold de moeder de jongen na.

In november 2007 werd een 17-jarige jongen van zijn bed gelicht door de politie. De jongen had meubels gestolen. Geen fysieke, maar digitale. Desondanks vertegenwoordigden die pixels een waarde van 4000 euro.

We staan er niet bij stil, maar wie ‘even boodschappen doet’ heeft zich te houden aan tientallen regels en omgangsvormen. Van betaald parkeren tot ‘dank je wel’ zeggen bij de kassa. De publieke ruimte is nagenoeg dichtgeregeld. En toch zijn we terug bij waar de klassieken ooit begonnen. Het definiëren van de deugden.

In februari 2002, drie maanden voordat de Fortuyn-revolte in 26 zetels uitbetaald werd, was ik in Felix Meritus toeschouwer bij een debat tussen een jong PvdA-kandidaat-Kamerlid en een door de wol geverfde VVD-kandidate. De eerste had het te pas en te onpas over "het volk", waarop de ander hem kapittelde met de sneer dat hij nog veel moest leren. "Over het volk praten wij niet meer, wij hebben het over de burger!"

De boodschap van Robert Reich in zijn boek Superkapitalisme is zonneklaar: laat bedrijven concurreren op het scherpst van de snede, met als enige richtsnoer winstmaximalisatie. Laat ze doen waarvoor ze zijn ingericht: optimaal ondernemen. Zaken als duurzaam of maatschappelijk verantwoord zijn niet meer dan ballast dat alleen maar afleidt van de kerntaak. In het beste geval een cosmetisch PR-masker. Kortom: laat bedrijven in de markt hun werk doen, zo effectief en efficiënt mogelijk.

"Moderne, complexe samenlevingen balanceren op de grens van chaos en orde", schrijft Geert Teisman in zijn boek over publiek management. "Er is behoefte aan orde, maar tegelijkertijd bestaat er weerstand tegen een overdosis aan regels en wetten. Er is behoefte aan innovatie, maar ook angst voor ongewenste ontwikkelingen."

"Volle bak!" Een dame van middelbare leeftijd beent brasserie 'Achterom' in Berkel en Rodenrijs binnen. Ze neemt met haar vriendin plaats aan de tafel achter mij. De mevrouw gedraagt zich alsof ze haar eigen woonkamer betreedt, zoals iedereen zich hier gedraagt alsof het hun thuis is.

Waar ik me hevig over op kan winden zijn vazen. Niet gewone vazen, maar siervazen. Begrijp me goed, met losstaande siervazen heb ik geen enkel probleem. Nee, het stoort me pas als ik ze met zijn tweeën aantref, dicht bij elkaar, op een verder lege vensterbank. Deze hardnekkige irritatie heb ik opgelopen toen ik vorig jaar elke avond vanaf het station door een nieuwbouwwijk naar huis moest lopen. Erger kun je een mens niet aandoen. Waar ik ook keek, overal zag ik ze in paartjes in de vensterbanken van brave burgermanshuizen staan. Had het ene huis ze, dan kon je er donder op zeggen dat de buren ze ook hadden. Van die lange, slanke, glazen siervazen. Verschrikkelijk! Niet omdat ik ze lelijk vind, maar omdat ik ze overal – zonder reden – tegenkom. Het zijn de tuinkabouters van de 21ste eeuw.