Speedboten, kleine start-ups, opgericht door jonge ondernemende professionals, worden doorgaans niet gehinderd door ballast uit het industriële tijdperk.

Het openbaar bestuur is sterk in verandering. Verregaande decentralisatie van taken en bevoegdheden moet leiden tot een krachtiger en meer dienstverlenende overheid. Dat vraagt om een nieuw type leiderschap. Meer sturen vanuit vertrouwen en ruimte geven. ‘Publiek leiderschap’ noemen Henk Doeleman, Herman Fijn, Nico Helder en Jos Kok dat. Met hun boek Leiderschap in de publieke sector (‘Over richting geven en ruimte laten bij verandering’) willen zij aan die ontwikkeling een zinvolle bijdrage leveren. Daarbij is wetenschappelijkheid een belangrijk uitgangspunt.

‘Olietankers en speedboten’ van Menno Lanting gaat over de inzichten die de auteur heeft opgedaan n.a.v. de gesprekken die hij heeft gevoerd met mensen die hem inspireerden. Lanting reisde de hele wereld over en stelt vast dat de rode draad in zijn boek het begrip ‘aanpassingsvermogen’ is. De metaforen ‘olietankers’ en ‘speedboten’ zijn goed gekozen, ze geven weer hoe de mate van wendbaarheid is van organisaties. De beschrijving en de analyse van de metaforen vind ik minder goed uitgewerkt.

Van Silicon Valley tot het Nederlandse onderwijsstelsel, overal lijken organisaties zich te bekeren tot Scrum, een raamwerk waarmee teams in de helft van de tijd hun productiviteit kunnen verdubbelen. In Scrum beschrijft grondlegger Jeff Sutherland hoe het zo snel heeft kunnen lopen.

Een boek met een interessant idee dat helaas op een weinig overtuigende manier is geschreven. Kotter breekt een lans voor het zogenaamde duale systeem: de oude hiërarchische organisatie combineren met de wendbaarheid van een netwerkorganisatie. De wijze waarop hij dat wil vorm geven, is vooral gebaseerd op oude inzichten.

'Versnellen' is een boek met een interessant idee dat helaas op een weinig overtuigende manier is geschreven. Kotter breekt een lans voor het zogenaamde duale systeem: de oude hiërarchische organisatie combineren met de wendbaarheid van een netwerkorganisatie. De wijze waarop hij dat wil vorm geven, is vooral gebaseerd op oude inzichten.

De wereld om ons heen verandert snel. Dat geldt ook voor organisaties: en hoe houd je je staande in deze veranderende wereld? Hans van der Loo heeft deze vraag vertaald naar een methode om organisaties in beweging te krijgen. In zijn ‘Vaart maken’ geeft hij een mooie combinatie van inzichten, opgedaan in de zeilwereld, en een heel praktische benadering in de vorm van vragenlijsten, om mee aan de slag te gaan.

De voorkant van ‘Hoe ruikt verandering?’ – veelkleurige specerijen – en de combinatie met de titel zorgde bij mij voor nieuwsgierigheid. Want hoe ruikt verandering eigenlijk? De ondertitel (‘Het verstaan van veranderaars’) impliceert dat er bij verandering nog meer zintuigen komen kijken. Nieuwsgierig geworden door deze titels en de specerijen op de voorkant, begon ik het boek te lezen.

In 'Basisboek Veranderkunde' beschrijven Cozijnsen en Vrakking een integrale benadering van veranderprocessen. Het gepresenteerde ‘evidence-based’ perspectief is volgens hen cruciaal bij het diagnosticeren, ontwikkelen van een visie, ontwerpen, interveniëren en implementeren. Zij presenteren veel auteurs met hun concepten, theorieën, modellen. De focus willen Cozijnsen en Vrakking leggen op verandering van gedrag.