Iedereen die in welke rol dan ook regelmatig helpende gesprekken voert, heeft baat bij de praktische methode van het boek Maak van coachen een gewoonte. De methode bestaat uit het stellen van zeven soorten vragen.

Oog in oog met kwetsbaarheid - Voice Dialogue-praktijkboek voor coaches en therapeuten van Marijke Leys heeft als doel om coaches en therapeuten handvatten te geven om aan de slag te gaan met gekwetstheid en trauma.

Al het goede komt in drieën, daarom schreef Sergio van der Pluijm niet één, maar gelijk drie boeken over de beste coachingsmethodes. In Deel 1: Motiverende Gespreksvoering, beantwoordt hij vragen over het ontlokken van motivatie bij je coachee.

Het motto van dit boek -en tevens de ondertitel- is: Elk goed idee heeft een onvergetelijk verhaal. Hendriks neemt je vanaf het begin van een idee mee tot aan het eind en laat zien wat er voor nodig is om een idee tot volle wasdom te laten verworden. Een zeer praktisch boek en heerlijk leesbaar.

Theo Hendriks schrijft mooie vormgegeven bijbeltjes over het storytellingvak. Handzaam, gebonden, met lint en stofomslag, kleurrijk en praktisch.

Het spel der ongeschreven regels is gebaseerd op het boek Ongeschreven regels van dezelfde auteurs. Als lezer is het wel handig om eerst dat boek gelezen te hebben, hoewel niet persé noodzakelijk.

Met dit boek heb je als coach een goed gereedschap in handen om effectief en plezierig jongelui te begeleiden naar de wereld van werken. Door de methode die als een cyclus wordt doorlopen en die je kan blijven doorlopen, heb je een methode die je helpt totdat klant en coach tevreden zijn. Ik geloof dat de methode ook voor volwassenen die al aan het werk zijn, nuttig is.

Ongeschreven regels van Annemieke Figee en Leonie van Rijn is een goed leesbaar boekje dat op praktische wijze een van de meest fascinerende thema’s binnen organisatiecultuur bespreekt.

Ooit was een team een team: een beperkt aantal mensen met complementaire vaardigheden die eendrachtig samenwerkten aan een gemeenschappelijk doel. Daarover waren alle deskundigen het wel eens. Wat in het bekende rijtje kenmerken ontbrak – maar niettemin als een gegeven werd beschouwd – was dat die mensen ook langere tijd met elkaar samenwerkten. Daarom moest de nodige energie gestoken worden in het ontwikkelen van zo’n team: van storming, via forming en norming, tot performing.

In 2014 ging het Nederlands Elftal met brons naar huis na afloop van het Wereldkampioenschap voetbal in Brazilië. De weg er naartoe is door Hugo Logtenberg knap beschreven in De hand van Van Gaal.