Het boek De wil om te winnen van Hein Vergeer is hooguit interessant voor sportfanaten, niet voor managers. Helaas ontstijgen de lessen van deze voormalige topschaatser zelden het niveau van tegeltjeswijsheden.

In 2004 verscheen het boek Intensieve menshouderij van Jaap Peters. Een boek dat van meet af aan net zulke enthousiaste aanhangers had als even felle tegenstanders. Alleen dat al is een reden om te kunnen spreken van een ‘Hollandse Klassieker’, zelden was er sprake van zo weinig polderen achter de dijken. Belangrijker is natuurlijk de inhoud: waar bij verschijnen nog met enig recht kon worden geschamperd dat Peters wel erg chargeerde, daar blijkt nu, vier jaar later, dat er eerder sprake is geweest van een zeer vooruitziende blik. Tijd dus voor een korte terugblik!

Dat projectmanagers gevangen zitten in een web van Excel sheets, flowcharts en matrices, is algemeen bekend. Hierbij is altijd het gevaar aanwezig dat de bezieling met het project op de tweede plaats komt. Zolang het proces maar gevolgd wordt, lijkt er niets aan de hand. Dat dit proces creativiteit en flexibiliteit niet ondersteunt, is van ondergeschikt belang. Nicoline Mulder en Fokke Wijnstra proberen met 'De kleine prinses' een andere kijk te geven op het managen van projecten. Daarbij schuwen ze het niet om kritische, en soms pijnlijke, vragen te stellen.

Frans van Daelen beoogt met 'Guerrilla marketing', voor de (startende) ondernemer', een complete cursus te schrijven voor het kleine bedrijf. 'Guerrilla' betekent volgens Wikipedia: oorlogje (een verkleinvorm van guerra wat oorlog betekent). 'Een guerrilla is gericht op het verzwakken van de tegenstander, niet op het veroveren van gebied.' Marketing is het planmatig bij elkaar brengen van bestaande of potentiële producten of leveranciers van een product of dienst met bestaande of potentiële klanten. Voldoet dit boek aan het begrippen guerrilla en marketing? En legt Frans van Daelen met 'Guerrilla marketing' een bom onder de startende ondernemer om ze wakker te schudden? Of moeten we proberen de lont te doven voordat we het boek uitgelezen hebben?

PIT in 'Vrouw met PIT' staat voor Passie, Intuitie en Talent. Dat klinkt positief en ruikt naar succes. De knallende kleur van de omslag versterkt dit idee. Wanneer u het boek van Suzanne Unck leest, komen er echter ook andere zaken aan bod. In 'Vrouw met PIT' beschrijft Unck haar eigen groeiproces, zet zij kritische kanttekeningen bij zichzelf, daagt zij zichzelf uit om anders te denken en te reageren. Bovendien vraagt zij de lezer hetzelfde te doen.

Er bestaat een kring van mensen met invloed. Deze personen hebben geld, aanzien en macht. Zij vormen een netwerk waar alleen de meest vooraanstaande elite lid van is. David Rothkopf heeft na jaren van onderzoek zijn ervaringen en beschouwingen gebundeld in zijn boek 'De superklasse'.

Dit soort zinnen, daar houden we van: ‘Een aardappel in de grond stoppen is heel makkelijk, want jij bent niet zelf die aardappel.’ Maar wat bedoelt Michiel Arens er in godsnaam mee? In zijn boek Rules are fun! Structuur brengt vrijheid legt hij het uit.

De recensie van 'Eat that frog', het boek van Brian Tracy, ligt al veel te lang op afronding te wachten. Ik pak het boekje op, lees het door, blader nog eens in het boek en ga weer iets anders doen. Iets dat makkelijker is, maar wat minder voldoening geeft dan de afronding van deze recensie. Dit is nou net waar 'Eat that frog' om draait: we moeten ons uitstelgedrag aanpassen en die taken waar we zo tegenop zien meteen aanpakken.

Wij gaan er zowel in het persoonlijke als in het publieke domein impliciet vanuit dat onze welvaart en geluk toenemen als ons (nationaal) inkomen groeit. Wanneer we niet alleen de negatieve effecten van economische groei (milieu, geluidsoverlast, minder ruimte, etc.) meenemen maar ook de 'verschuivende' productie (kinderopvang, klusbedrijven, etc) zou de economische groei per saldo negatief voor onze welvaart kunnen uitpakken. Bovendien 'schuift' ons behoeftepatroon voor een deel mee met de economische groei, waardoor we van meer verdienen ook al niet substantieel gelukkiger worden. Technologische ontwikkelingen bieden ons veel mogelijkheden om welvarender te worden. Als we onze maatschappij anders gaan inrichten worden we ook nog gelukkiger. Een interessant maatschappelijk pamflet.

De titel 'Succesvol zijn en blijven - de beslissende eigenschappen van succesvolle mensen' maakte mij enorm nieuwsgierig. Het is immers de droom van iedere startende ondernemer met grootse ambities. In die zin heeft het boek mij niet teleurgesteld.

Eikels, tirannen, halve garen en kloothommels. Kent u zo iemand of….bent u er misschien zelf een? Ze komen namelijk nogal vaak voor bij bedrijven en zijn simpelweg samen te vatten onder de noemer hufters. Mensen die menen dat ze ongestoord collega's en ondergeschikten mogen pesten of zelfs ronduit grof en onbeschoft mogen behandelen.

In Hitte toont de Brit Georges Monbiot aan dat Groot-Brittannië in 2030 negentig procent van zijn CO2-uitstoot teruggebracht kan hebben, en dat zonder welvaartsverlies. Belangrijkste ingrediënten: een politiek die durft en een burger die meedenkt. Nu ook in Nederland.

'Wat zou u doen als u niet bang was?' Steeds vaker stel ik deze vraag aan mijn klanten. Ik vind het namelijk verbazingwekkend hoe gemakkelijk men zich tegenwoordig van alles laat aanleunen door regelneven en beleidsmakers, die zonder zich op de hoogte te stellen van de realiteit, de ene na de andere procedure, richtlijn of maatregel lanceren. Een zorgelijke ontwikkeling in de samenleving die leidt tot maatschappelijke verlamming, stilstand en het einde van innovatie.

We raken er steeds meer van doordrongen dat we als persoon de beste onderscheidende factor zijn. Zoals bij verkoop niet alleen het product of de dienst telt, maar de verkoper minstens zo belangrijk is. Zo tellen in uw carrière niet alleen uw opleiding en werkervaring, maar bent u als persoon de kracht van uw succes.