Vanuit hun ervaring als senior traineradviseur rond belangrijke onderwerpen als medezeggenschap, duurzaam personeelsbeleid, organisatieontwikkeling, leefbaarheid en inburgering en participatie in zorg en welzijn, beschrijven Kees Schilder en Hans van Teijlingen in 'Veranderen in dialoog, naar een participatieve organisatie' hoe die betrokkenheid kan worden gerealiseerd.

In 2006 werd het best bezochte college aan Harvard gegeven door Tal Ben-Shahar. Het college ging over Positieve Psychologie. En wie de colleges nu terug ziet (ze zijn op het internet te vinden), begrijpt meteen waarom deze zo goed bezocht werden. Het ging tijdens de lessen namelijk niet alleen over de theorie, maar vooral ook over de integratie van die theorie in de praktijk. Er werd, met andere woorden, vanuit de collegebanken gewerkt aan de persoonlijke ontwikkeling van de studenten.

In 'De kunst van overtuigen' stellen John Kotter en Lorne Whitehead dat er veel meer tijd gestoken wordt in het ontwikkelen van goede ideeën, dan in het doorvoeren ervan. Zo kan het dat sommige zinvolle ideeën hoe dan ook verworpen worden. In het boek wordt echter duidelijk dat het ook anders kan. Ingeleid door een parabel, vervolgt dit prettig geschreven boek met een uitwerking van de gebeurtenissen in de parabel. Er worden 24 soorten aanvallen op nieuwe ideeën besproken. Per aanval wordt bondig uitgelegd hoe je er het beste op kunt reageren. Indrukwekkend praktisch!

Nadat organisaties competentie-ontwikkeling hadden ingevoerd, diende de volgende loot aan de managementboom zich aan: performance-ontwikkeling. Het 'meetbare broertje' van het soms als soft aangeduide begrip 'competentie'. Weliswaar niet terecht maar de magische klank van de Angelsaksische term 'performance' doet menig managementhart sneller kloppen. Performance Behaviour biedt weliswaar nauwelijks nieuwe inzichten, maar het geeft een prima beschrijving van wat het concept inhoudt.

Het moest er natuurlijk een keer van komen: een modellenboek dat vooral de rechterhersenhelft activeert. Deze keer staan niet de lineaire strategiemodellen centraal, maar modellen die de ontplooiing van mensen bevorderen. Geen overbodig onderwerp in de huidige tijd. Het fraai uitgevoerde 'Groot Psychologisch Modellenboek' biedt 51 bekende en minder bekende modellen, en lijkt me een verrijking voor de literatuur.

Tien jaar lang was Kilian Wawoe als senior personeelsmanager werkzaam voor ABN-AMRO. Hij maakte de vette jaren in de bankwereld mee en daarmee de jaren van de almaar stijgende bonussen. Hij was zelf verantwoordelijk voor het uitdelen van bonussen, hij maakte deel uit van het systeem.

In 'Digitale interne communicatie 2 1/2 ' vraagt Luc de Ruijter vrij dwingend aandacht voor twee zaken bij de ontwikkeling van digitale interne communicatie. Het gaat er niet om 'hoe mooi een tekst is of een website, maar of de informatie voorziet in informatiebehoefte' en 'de rol van de communicatieadviseur is niet langer een 'middelenmannetje/-vrouwtje', maar een adviseur op strategisch niveau.' Communicatie dient zich meer bezig te houden met de inhoud en los te komen van de vorm, wil ze überhaupt strategische waarde hebben.

Al een tijdje heb ik contact met een stagiaire uit 'de Generatie Einstein'. Op hem is het lijstje van pagina 17 van het gelijknamige boek in grote lijnen van toepassing. Hij is actief in de locale politiek, hij sport op een aardig niveau, bekleedt bestuursfuncties in vrijwilligersorganisaties, heeft een betaalde bijbaan, Twittert, LinkedInt, woont gewoon bij zijn ouders in een knus dorpje onder Woerden en, o ja, hij studeert ook nog. Een aardige, zelfbewuste leergierige kerel waar je goed mee samen kunt werken. Niks mis met die Generatie Einstein.

Joep van den Nieuwenhuyzen was ooit de gevierde held van het Nederlandse zakenleven. In 1982 werd hij op bizarre wijze plotseling een bekende Nederlander. Op professionele wijze trad hij als woordvoerder op in de ontvoeringszaak van zijn schoonmoeder Toos van der Valk. 

Het blinde vertrouwen in ondernemingen en hun bestuurders heeft de laatste tijd een forse deuk opgelopen. In het bedrijfsleven bouwen steeds meer bestuurders bewust aan hun persoonlijke reputatie profiel. Dat is geen luxe maar bittere noodzaak, stelt Paul Stamsnijder in 'De vent is de tent'. Een sterke bestuurder durft immers de boodschap persoonlijk te versturen.

Het blinde vertrouwen in ondernemingen en hun bestuurders heeft de laatste tijd een forse deuk opgelopen. In het bedrijfsleven bouwen steeds meer bestuurders bewust aan hun persoonlijke reputatie profiel. Dat is geen luxe maar bittere noodzaak, stelt Paul Stamsnijder in 'De vent is de tent'. Een sterke bestuurder durft immers de boodschap persoonlijk te versturen.