Leiderschap in organisaties gaat altijd gepaard met pijn in de vorm van reorganisaties, ontslag en demoties. Toch vinden veel managers het lastig om effectief met pijn om te gaan. Best begrijpelijk, want ze opereren in een omgeving die wordt beïnvloed door een gelukseconomie waarin we pijn wegfilteren. Helaas ondermijnt slecht pijnmanagement de besluitvaardigheid en de veranderkracht van een organisatie. In De verfrissende smaak van zure appels legt Mathilde Maas Kuper uit dat pijn een belangrijke sleutel is om gedrag te begrijpen en te sturen. Managers die effectief zijn in pijnmanagement nemen daarom betere besluiten en weten vlotter en met minder weerstand veranderingen door te voeren.

Een deel van de managementliteratuur is toe aan een grondige herziening, zeker als het over teams en teamwerk gaat. Want daarover worden heel wat zaken verkondigd die de toets der kritiek niet kunnen doorstaan. Dat is een van de belangrijkste conclusies in Karin Derksens boek Goed teamwerk. Ze zet daarin de puntjes op de wetenschappelijke i zonder dat dit ten koste gaat van de praktische bruikbaarheid van haar inzichten.

Cultuur is veel minder ongrijpbaar dan mensen vaak denken. Dat is de belangrijkste boodschap die Marcella Bremer al heel wat jaren verkondigt; zowel binnen als buiten Nederland. Het Concurrerende Waarden Model (OCAI) is haar houvast. Het maakt het mogelijk cultuur concreet te maken en te ontwikkelen. Gewoon door te doen.