Hoe het vroeger ging: een crisis vond plaats, er werd een crisiscentrum ingericht, alle relevante informatie werd verzameld, er werd een plan van actie opgesteld en vervolgens werd de buitenwereld op de hoogte gesteld van wat er gebeurd was en welke maatregelen werden genomen. Een proces waar rustig een dag (of zelfs meer) overheen kon gaan.
Dat die procedure niet meer voldoet, bleek bijvoorbeeld toen begin vorig jaar een Turkse Boeing neerstortte bij Schiphol. Terwijl het crisiscentrum op gang werd gebracht en tijdens het verzamelen van informatie een radiostilte had ingesteld, waren de eerste foto’s en filmpjes waarop te zien was hoe bodybags (er vielen negen doden) uit het vliegtuig werden gedragen, al op Twitter, Youtube etcetera te vinden. Wat nou regie in handen houden? Voordat je de kans krijgt je zaakjes op een rij te zetten, ben je al ingehaald door de nieuwe media.
In het boek ‘Geen commentaar’ probeert een groepje van vijf Nederlandse en Belgische communicatieprofessionals hun vakgenoten en de directies van bedrijven, overheden en andere organisaties die boodschap aan het verstand te brengen. En dat doen ze heel aardig.
In een vlot tempo worden de wetten van de moderne crisiscommunicatie ontvouwd. Helder geschreven en voorzien van actuele voorbeelden. Dus niet het eeuwige verhaal over Shell en de Brent Spar, of de ontploffende frisdrankflessen van het merk Exota. Klassiek is nog wel de Lewinksy-affaire, die Bill Clinton in 1998 zijn geloofwaardigheid kostte. Maar de auteurs gebruiken dat voorval met name als de geboorte van de ‘homo-zappiens’. Over Clintons faux-pas werd voor het eerst online gepubliceerd, door blogger-avant-la-lettre Matt Drudge. Niet de officiële media (Newsweek had de primeur, maar aarzelde met publicatie) maar een eenling vloerde de Amerikaanse president. Het was het begin van een nieuw tijdperk.
Aardig is ook de concrete, fictieve case van communicatieadviseur Chris Wouters, werkzaam bij het fictieve bedrijf EuroChemicals, aan wiens hand een modern, crisisscenario door het hele boek is verweven. Vaak komen dergelijk stijlbloemen nogal geforceerd over, maar hier vallen Chris en zijn antagonisten, CEO John Scott en onderzoeksjournalist Rob Bezemer, aardig op hun plaats.
Wilt u weten wat de chaos van moderne communicatie betekent voor uw bedrijf? Lees dit boek.
