Ik zal niet ontkennen dat het mij in eerste instantie moeite kostte om het boek te lezen. Waarschijnlijk heeft de auteur Bert Arons daarom in hoofdstuk 3 al een waarschuwing voor de lezer neergelegd dat hij/zij overstelpt zal worden met zinnen die gaan over energiebronnen, kleuren en kernwoorden. De eerste hoofdstukken lezend had ik zoiets: 'Kan dat nu niet eenvoudiger, met minder omhaal van woorden?' Successievelijk door het boek heen gaand, en door het lezen van de praktische voorbeelden wordt steeds duidelijker wat de essentie van het boek is. Het gaat om in balans komen of zijn. Zien welke activiteiten, bijeenkomsten, ontmoetingen, werkzaamheden, etc. energie kosten of juist energie opleveren. Mensen, maar ook teams, zijn zeer goed in staat om die dingen 'niet' aan te pakken die energieverlies opleveren. Door dat niet te doen blijven deze zaken onbenoemd en een constante bedreiging om uiteindelijk goed te kunnen functioneren. Dat betekent ook dat je je moet realiseren dat je zelf, als persoon, energieverlies creëert. Ergo het gedrag van jou, van mensen, beïnvloedt iedere dag weer je energieniveau en de vitaliteit waarmee je aan de slag gaat. Bert Arons laat je kennismaken met het kleurenspectrum, net als de regenboog, en de energiebronnen die daaraan gekoppeld kunnen worden, zoals: inhoud, onderlinge relaties, invloed van anderen, manier van communiceren, etc.. In het boek wordt bijvoorbeeld ten aanzien van de energiebron 'inhoud' uitgelegd dat, het bij een dergelijke energiebron niet draait om gedrag, maar om wat op papier staat en wat wordt besproken (een beleidsnota, vergaderstructuur, etc.) Bij de energie rond 'Inhoud' gaat het niet om de manier waarop met de inhoud wordt omgegaan, maar het gaat om het 'wat', om de inhoud op zich. De kernwoorden die Arons vervolgens gebruikt dienen ter ondersteuning bij het onderzoeken en benoemen van wat energie doet verliezen of juist energie geeft, als het om de energiebron 'Inhoud' gaat. De kracht van het boek tref je aan in de laatste hoofdstukken, vooral hoofdstuk 8 'Meten is weten!' waar de auteur duidelijk uitlegt hoe het spectrum van je energie gemeten kan worden. Door het op die wijze te presenteren, wordt het zeker voor veel visueel ingestelde mensen zichtbaar en hanteerbaar. Bert Arons heeft het boek geschreven voor iedereen die zich interesseert voor werkplezier en die zich bewust wil worden van de energie die het plezier en de resultaten van werk kan beïnvloeden. Zijn aanpak houdt hij niet voor zichzelf, maar wil hij delen met anderen en daar slaagt hij met het schrijven van dit boek prima in. Het boek is absoluut een aanrader voor een breed publiek dat op zoek is naar inzichten in wat werkplezier kan beïnvloeden. De auteur noemt dit energievreters en energiegevers, mijn beeld is het, dat het je helpt in balans te komen door te sturen op de extremen en daaruit 'Energie' te halen. En dan de uitvoering, die is schitterend door de aansprekende en passende foto's. Wat mij betreft een boek waar, ook als het gaat om de uitvoering, veel aandacht aan is besteed en die daardoor een waardevolle aanvulling voor mijn boekenkast vormt.
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is nu werkzaam bij Rijkswaterstaat.
