De strekking van 'De menseneconomie' is eigenlijk heel eenvoudig. Om dat te illustreren wil ik een zin uit het boek aanhalen: 'door botsingen tussen mensen om te buigen in voedende fusies, ontwikkel je creatieve energie'.
Waar het om gaat is dat mensen in principe van goede wil zijn, mensen doen dingen of reageren vanuit hun eigen belevingswereld die bol staat van aannames. En daar gaat het dus fout. Indien irritaties en conflicten meer uitgepraat zouden worden, ontstaat er meer begrip voor elkaar en gaan mensen elkaar versterken in plaats van tegenwerken. De auteur introduceert hiervoor het zogenaamde CEO-model, wat staat voor het Creatieve Energie Organisatiemodel.
De basis voor dit model zijn acht waarden die relaties sturen. Op zich zijn deze waarden heel bruikbaar. De waarden staan tegenover elkaar en de energie die het heeft is ook hetgeen je terugkrijgt. Zo ruil je in een relatie vertrouwen voor openhartigheid. Verantwoordelijkheid voor begrip, ruimte voor engagement en transparantie voor oorspronkelijkheid.
Op zich lijkt dit allemaal wat kort door de bocht, maar de auteur geeft met duidelijke voorbeelden aan hoe het werkt in de praktijk. Dat de waarde verantwoordelijkheid leidt tot begrip was voor mij snel duidelijk. Ik heb het zelf mogen ervaren: door meer verantwoordelijkheid bij je medewerkers te leggen gaan ze meer vragen stellen en begrijpen ze beter waarom sommigen zaken niet kunnen. Maar ook ontstaan er verrassende nieuwe ideeën waar je zelf niet op gekomen zou zijn.
Om dit te bereiken is ook een andere communicatiecultuur nodig. Zoals ik al aangaf: blijf niet hangen in je eigen ideeën en aannames. Ieder maakt in zijn hoofd een beeld van hoe zijn omgeving er volgens hem uitziet. De auteur benadrukt dat dit doorbroken moet worden. Hij spreekt dan ook van een nieuwe communicatiecultuur. Deze nieuwe cultuur gaat over verwoorden, delen en evolueren. De basis om de waarden ook effectief te laten zijn.
Ten slotte vertaalt de auteur dit geheel naar een organisatie waarin hij afgeeft op het oude hiërarchische harkmodel. Hij pleit voor een model waarin de leiding midden tussen de medewerkers staat. Dit boek maakt je bewust van je eigen gedrag en dat van anderen. Ga minder uit van je aannames en spreek irritaties uit. Het zorgt ervoor dat je meer waarde en meerwaarde uit je medewerkers kunt halen.
Indien je merkt dat je managementstijl niet meer van deze tijd is of je nog steeds dezelfde stijl hanteert als 10 jaar geleden dan zou ik zeggen lees dit boek eens. Het zal je zeker verder helpen.
Over Eric van Arendonk
Eric van Arendonk RM is docent Commerciële Economie bij de Hogeschool Utrecht (HU), auteur van Neuromarketing en zelfstandig marketingadviseur.
