De overheid zoekt naar nieuwe manieren om haar boodschap zo overtuigend mogelijk voor het voetlicht te brengen. Dit geldt vooral in situaties waarbij de boodschap activerend is, dat wil zeggen bedoeld is om mensen tot door de overheid gewenst handelen te laten besluiten. Bijvoorbeeld door op een bepaalde manier om te gaan met een risico- of crisissituatie.
In 2009 werd door Vogelaar voor het eerst het begrip 'superpromoter' geïntroduceerd. Een superpromoter is iemand die zijn enthousiasme deelt en anderen hiermee beïnvloedt. Het begrip superpromoter werd tot dan toe alleen toegepast in de marketing, bij de verkoop van commerciële producten.
Dit boek gaat over de vraag of er 'superpromoters voor overheidsbeleid' bestaan, in het bijzonder op het terrein van risico- en crisiscommunicatie. Kunnen deze superpromoters de boodschap van de overheid op zo'n manier overbrengen op burgers zodat zij deze ook zoals beoogd zullen uitvoeren?
Aan de hand van de wetenschappelijke literatuur worden in dit boek (de effecten van) het gebruik van superpromoters bij risico- en crisiscommunicatie door overheden in kaart gebracht. Het boek is daarmee van waarde voor communicatiemedewerkers en beleidsmakers op het terrein van crisis- en risicocommunicatie.
