Voor het Nederlandse ziekenhuis is de vanzelfsprekendheid voorbij. Alleen ziekenhuizen die hun professionele kwaliteit, veiligheid, patiëntvriendelijkheid en doelmatigheid continu verbeteren hebben toekomst. Een op samenwerking gerichte ziekenhuiscultuur is daarvoor een voorwaarde.
Het ziekenhuis is nu nog vaak een gesloten bolwerk met alle kenmerken van een eilandenrijk. Daardoor ontstaat vacante verantwoordelijkheid en is er geen ruimte voor een collectieve ambitie. Het ziekenhuis wordt dan gemakkelijk een arena waarin uiteindelijk iedereen verliezer is, in de eerste plaats de patiënt.
Dit boek is een pleidooi voor een besturingscultuur, waaraan medewerkers betekenis kunnen ontlenen, omdat zij worden erkend in hun vakmanschap en daaruit voortvloeiende verantwoordelijkheid. Een cultuur die bijdraagt aan een beter functionerend ziekenhuis omdat allen die daarin werken elkaar willen ondersteunen in het nemen van verantwoordelijkheid op basis van gezamenlijk aanvaarde waarden en spelregels.
Steenbergen (1943) heeft als bestuurder ruim achttien jaar ervaring met het leiden van professionele organisaties, vooral ziekenhuizen.
Theoretische analyse en kritische reflectie op die praktijkervaringen gaan hand in hand. Ze hebben geleid tot een boek, waarin de auteur een uitweg vindt om te ontsnappen aan wederzijdse vooroordelen die adequaat leiderschap en professioneel handelen in de weg staan.
Vijftig korte casussen illustreren zowel de hedendaagse werkelijkheid als zijn opvattingen. Het boek bevat een groot aantal adviezen om de besturingscultuur te implementeren, waardoor uiteindelijk een echt functionerend geïntegreerd medisch-specialistisch bedrijf ontstaat. Mede daardoor is het een praktisch boek; een 'must' voor iedereen die zich inzet voor het ziekenhuis als een gezonde onderneming voor zieke mensen.
