We zijn de klos!

Wim Huppes heeft ruim 25 jaar ervaring in de gezondheidszorg. Hij heeft als arts in verschillende ziekenhuizen gewerkt, waarna hij als onderzoeker werkzaam was in een biotechnologisch lab. Tevens heeft Huppes ervaring als adviseur in het bedrijfsleven. Hierbij werkte hij voornamelijk voor zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie. Ook hij zag de zorgbureaucratie dus van zeer nabij toenemen. Maar wat is bureaucratie nu eigenlijk? Bureaucratie is bedoeld om een organisatie zo efficiënt en doordacht mogelijk in te richten. Dit systeem is opgebouwd uit regels en procedures die gelijke behandeling en rechtszekerheid garanderen. Bureaucratie maakt de taakverdeling helder en zorgt ervoor dat elke afdeling het juiste deel van een keten verzorgt. Een bureaucratie wordt een probleem als die regels ondoorzichtig, onsamenhangend en slecht toegelicht worden. Processen worden hierdoor onnodig ingewikkeld. Er zijn te veel schakels waardoor verantwoordelijkheden en taken over te veel schijven gaan. Met als gevolg het moeizaam verlopen van de communicatie. Wat weer resulteert in het uitlopen van vergaderingen en het niet nemen van beslissingen. Wim Huppes maakt deel uit van dit systeem. Hij was dus zelf de klos en vond het tijd om het verlies en de innovatieve kracht van de zorg aan te pakken. Wim Huppes beschrijft in 'We zijn de klos' hoe je een aantal fundamentele veranderingen zou moeten doorvoeren. Dit doet hij door middel van een analyse van de weeffouten die er in het zorgstelsel zitten. Om deze vervolgens luchtig te voorzien van een mogelijke oplossing. De auteur weet waarover hij spreekt. Zijn ervaring in de farmaceutische industrie komt Huppes dan ook zeer van pas in zijn analyses. Zijn opleidingen in combinatie met zijn werkervaringen blijken een ideale mix om de Nederlandse zorgsector te bekritiseren. Een filosoof, internist en biotechnoloog met eerder genoemde brede werkervaring heeft in mijn ogen recht van spreken. In 'We zijn de klos' werpt Wim Huppes zowel zijn ruime theoretische kennis als mede zijn praktijkervaring de lezer dankbaar voor de voeten. De schrijver neemt geen blad voor de mond. Hij stelt de problemen aan de kaak, maar komt ook met concrete oplossingen. Goed en helder beschrijft hij de soms schokkende feiten, die menig lezer onbekend zullen zijn, zoals de medische norm voor het basispakket. Zijn farmaceutische kennis komt van pas om de dure behandelingen van kanker aan de kaak te stellen. Waarheden en feiten zijn soms schokkend. Huppes wil zowel de patiënt, de medische sector als de overheid wakker schudden om ze zo te prikkelen dat er oplossingen gezocht worden voor de medische noden van de patiënt. Ook de QALY (Quality Adjusted Life Year) zal voor velen onbekend zijn. QALY geeft de behandelmeerkosten aan van een nieuwe behandeling ten opzichte van de standaardbehandeling voor één jaar extra in goede gezondheid. QALY's dienen om de minister van Volksgezondheid te informeren bij beslissingen over het betaalbaar maken van geneesmiddelen. Dat dit een zeer eenzijdig accent geeft op geneesmiddelen, zal duidelijk zijn. De gemiddelde QALY van een geneesmiddel is 11.000 dollar. Bij andere vormen van behandeling ligt dit rond de 140.000 dollar! Door middel van de QALY doet men of onderzoeken te standaardiseren zijn met één eenvoudige analysemethode voor alle middelen. Het blijkt dat er door de overheid in willekeur naar wordt gehandeld. Bij Huppes roept dit het beeld op van 'het wegen van olifanten op dezelfde grammenweegschaal als mussen, ondanks het doorslaan van de weegschaal bij olifanten.' Hoe hoger de QALY, hoe hoger het nut. Hiermee lijkt de Raad voor Volksgezondheid en Zorg een middel te hebben gevonden om het schaarse geld in de zorgsector zo rechtvaardig mogelijk te verdelen. De Raad vindt 80.000 euro per gewonnen levensjaar een goede richtlijn. Indien de kosten de zogenaamde 'opbrengst van de behandeling' overtreffen, is de behandeling niet rendabel en zou de behandeling niet vergoed moeten worden via het ziekenfonds. En dan heb ik het nog niets eens over de patiënt. Want los van de bureaucratie waar de zorgsector mee worstelt, speelt de patiënt of cliënt de centrale rol. Zonder patiënt namelijk geen ziekenhuis. Dit wordt helaas wel eens vergeten door de overheid en menig ziekenhuismanager. Wilt u weten of u de klos bent? Wilt u de klos niet worden? Maar nog veel belangrijker: wilt u zorgen dat uw patiënten in de toekomst niet meer de klos zijn? Dan bent u de klos, want dan is dit boek verplichte kost.