Interne beheersing

Het Rabbit-Hill-model beschrijft verschillende typen organisaties. Bij elk type hoort een eigen sturings- en beheersingskader, dat u voor uw eigen organisatie of afdeling verder moet uitwerken. Het boek is erg theoretisch en de vorm kan beter. Het een boek is geschikt voor de echte deskundigen op het vakgebied. Aangevuld met praktijkvoorbeelden zou het een breder publiek kunnen bedienen. De inhoud zet u als specialist aan het denken en geeft u nieuwe handvatten bij het vormgeven of beoordelen van het sturings- en beheersingskader van een organisatie. Wie denkt dat er achter de naam van het model 'Rabbit-Hill' een theorie zit over een berg met verschillende in- en uitgangen voor sturing en beheersing, wordt teleurgesteld. Rabbit-Hill is het vakantiepark op de Veluwe waar de auteur Arco van de Ven samen met een aantal collega's de theorie onder het model legde. 'Interne beheersing - Het Rabbit-Hill model' is erg theoretisch en de vormgeving kan ontzettend verbeterd worden. Dat maakt het boek vooral geschikt voor specialisten op het gebied van beheersing. Het boek zet de specialist wel aan het denken over de sturings- en beheersingsinstrumenten die u in verschillende typen organisaties kunt inzetten. In het boek Dit wordt helder en duidelijk met veel bekende theorieën onderbouwd in het boek. Verwacht hierbij geen kant-en-klare antwoorden want die vindt u niet. Zoals de auteur ook al aangeeft, moet u zelf aan de slag om het model op uw organisatie toe te passen. Het model was er sterker van geworden als er meer voorbeelden uit de praktijk in hadden gestaan. De auteur geeft aan dat het model in de praktijk al veelvuldig gebruikt is. Dat zie ik in het boek niet duidelijk terug en dat maakt het toch een boek dat vooral geschikt is voor opleidingen. Jammer want het kan breder gebruikt worden, denk ook aan proceseigenaren in organisaties die worstelen met de vraag hoe ze veranderende processen kunnen sturen en beheersen. Hoe kunt u met het model aan de slag? Eerst zult u uw organisatie moeten typeren. Hierbij zijn de soort organisatie maar zeker ook de wijze van beleidsontwikkeling van belang. In het beleid wordt het doel van de organisatie vastgelegd, vandaar dat dit het uitgangspunt van het boek is. Er worden 10 soorten van beleid maken benoemd, zoals de planningsschool, ondernemersschool en de politieke school. Voor elk van de 10 soorten worden dan de inrichtingscomponenten benoemd. Hierbij moet u denken aan aspecten als organisatiecultuur en leiderschapsstijl. Welke sturings- en beheersingsinstrumenten ingezet moeten worden is afhankelijk van de risico-analyse. Wat zijn de belangrijkste risico's bij elk van de typen beleid? Die zijn het uitgangspunt bij het definiëren van de belangrijkste sturings- en beheersingsmaatregelen per beleidsvorm. Het gaat dan om verantwoordelijkheden en bevoegdheden en de processen in de organisatie. Het gaat hierbij niet om allerlei nieuwe instrumenten. Bestaande theorieën en modellen worden met elkaar in verband gebracht tot een logisch geheel. In hoofdstuk 12 staat dit helder beschreven. Omdat uitgegaan wordt van verschillende beleidsprocessen is het snel duidelijk dat niet iedere organisatie direct gebaat is bij eenzelfde maatregel. Een goed onderbouwd en helder model dat versterkt kan worden door het aan te vullen met toepassingen en een mooiere vormgeving!