Productiviteit van het overheidsbeleid

Zij hebben beleids- en productiviteitsontwikkelingen in vijf onderwijssectoren (po, vo, mbo, hbo en wo) onderzocht. De bevindingen zijn per sector samengebracht en tegen elkaar afgezet. Op basis van deze meta-analyse is nagegaan welke instrumenten het meest kansrijk zijn om de productiviteit van het onderwijs - of nog breder, van de publieke sector - positief te beïnvloeden. In de publicatie bespreken de auteurs eerst de belangrijkste beleidstrends, waarbij schaalvergroting een dominante positie inneemt, naast lumpsumbekostiging, prestatieprikkels en bevordering van de autonomie. Ook maatregelen op het gebied van huisvesting komen aan de orde. In sommige sectoren zijn besturen zelf eigenaar van de onderwijsgebouwen, terwijl in andere sectoren de gemeente daar nog verantwoordelijk voor is. Vervolgens worden deze en andere maatregelen die in de afgelopen decennia genomen zijn om de kwaliteit en prestaties van het onderwijs te verhogen (onderwijsvernieuwingsmaatregelen en het jarenlange beleid ten aanzien van onderwijsachterstanden) geanalyseerd op hun effect op de productiviteit. Op basis hiervan beoordelen de onderzoekers het beleid voor wat betreft het effect op productiviteit. Dit leidt tot interessante conclusies en beleidsimplicaties. Zo blijkt onder meer dat de beïnvloeding van de productiviteit door de overheid aanzienlijk was, dat de schaalvergroting is doorgeschoten en dat er vanuit het oogpunt van productiviteitsverhoging vraagtekens kunnen worden geplaatst bij doordecentralisatie van de huisvesting. Het onderzoeksrapport ‘Productiviteit van overheidsbeleid’ is stevige kost die echter goed leesbaar gebracht wordt. Het is zonder meer interessant voor bestuurders en toezichthouders die meer achtergrondkennis en inzicht willen verwerven in overheidsbeleid en de gevolgen ervan. Deze recensie verscheen eerder in VTOI Nieuws