Acht jaar geleden kreeg Volkskrant-redacteur Marjon Bolwijn een kind. Reden voor de naar eigen zeggen workaholic om vier dagen te gaan werken, in plaats van de minimaal 50 uur die ze tot dan toe wekelijks aan haar journalistieke carrière besteedde. Tot die tijd ergerde ze zich altijd aan collega’s met kinderen die eerder weg moesten om de kroost van de crèche te halen. Een gewoonte waar ze snel van terugkwam.
Maar Bolwijn kwam nog tot andere inzichten. Namelijk dat het heersende beeld over werkende vrouwen in de media nogal eenzijdig was. Terwijl ze als opvoeder en werkneemster ervoer hoe ze leerde haar tijd effectiever te gebruiken en haar communicatieve vaardigheden bijsleep, las ze dat Nederlandse vrouwen te lui zijn om de top van het bedrijfsleven te halen en andere verhalen waarin impliciet het oordeel te lezen stond dat part-time werken iets is voor types zonder ambitie.
Drie jaar geleden schreef ze een verhaal in de krant om dat beeld drastisch te nuanceren. Strekking: zorg en werk vormen een prima combinatie en met de ver doorontwikkelde mogelijkheden in Nederland om die twee (part-time) te combineren doen we het nog niet zo slecht. Bijval was haar deel en het idee voor een boek was geboren.
Dat boek ligt er nu, en het stelt niet teleur. De mythe dat Nederlandse vrouwen lui zouden zijn wordt kundig doorgeprikt (de arbeidsparticipatie van vrouwen behoort in een vergelijking met 30 andere landen tot de hoogste), die dat de Verenigde Staten en Zweden walhalla’s voor de werkende vrouw zijn ook (beide hebben zo hun nadelen) en de stelling dat het moederschap een vrouw waardevoller maakt op de arbeidsmarkt wordt onderbouwd met een overstelpende hoeveelheid wetenschappelijk bewijs. En het toenemende aantal mannen dat een dag in de week aan de zorg van hun kinderen besteedt, wordt niet overgeslagen.
Aangevuld met interviews met (met name) vrouwen die de betreffende hoofdstukken illustreren, is het een aantrekkelijk lezend geheel geworden, dat een ‘silent majority’ veel herkenning en erkenning zal bezorgen.
