Hij zag een paradox tussen de opkomst van wat hij in navolging van Richard Florida ‘de creatieve economie’ noemt en de alsmaar toenemende roep om leiderschap in het bedrijfsleven. Enerzijds de verbeelding aan de macht, anderzijds aantreden in rotten van vier op het commando van één man (of vrouw), dat kan niet goed gaan’, bedacht Verbeke en daar heeft hij natuurlijk een punt.
Verbeke leidt account managers op die in die schizofrene situatie terecht komen. In de lijn wordt van ze verwacht dat ze naar de pijpen van hun superieuren dansen, maar juist door gebruik te maken van kennis en inspiratie die via een groeiende baaierd aan media op ze af komt en die op een creatieve manier te combineren, worden ze pas echt van meerwaarde voor hun werkgever. En dat vermogen nu, noemt Verbeke ‘nieuwsgierig leiderschap’.
De moderne leider is niet alleen een harde zakenman, maar vooral ook iemand die op bijna intuÑ—tieve wijze verbindingen weet te leggen waardoor óf zijn product of dienst aanslaat, óf zijn collega’s geÑ—nspireerd raken. Als voorbeeld noemt hij de manager van ondergoedproducent Triumph, die een pikante ansichtkaart toegestuurd kreeg met daarop een aantal dames op een bankje; de billen duidelijk zichtbaar. Het leidde bij die manager tot een zeer productieve chemie in de hersenen; hij bedacht de beroemde ‘Sloggi-billen-borden’, die wel degelijk pikant waren, maar door vrouwen – de doelgroep per slot van rekening – niet als sexistisch werden ervaren. Ander (iets sterker) voorbeeld: Apple-voorman Steve Jobs, die steeds de rest van de wereld net iets voor lijkt te zijn met het slim verbinden van productfuncties en zo bestseller na bestseller tevoorschijn tovert.
Om die chemie is het Verbeke te doen. En volgens hem kunnen juist ook middel managers zich de daartoe benodigde antennes eigen maken. Of dat zo is? Ik vraag het me af. Maar dit boek is een verdienstelijke poging ze op weg te helpen.
Over Pierre de Winter
Pierre de Winter is freelance journalist.
