Birgitta van Loon pleit ervoor om de afdeling communicatie op te heffen en dan het liefst niet gaandeweg, maar direct de volgende dag. Uiteraard wel met het advies om dit goed voor te bereiden. Het boek geeft een andere blik op de afdeling communicatie. Over de zin, maar voornamelijk de huidige onzin hiervan. Hiermee wil Birgitta van Loon de lezer choqueren en uitlokken om anders na te denken en vooral anders te handelen. In zoverre slaagt ze hierin dat ze een wijze les meegeeft, namelijk dat wij als mensen onderdeel zijn van een organisatie en dat wij de belichaming en ziel zijn van de organisatie.
Vragen die in 'Wie durft... de afdeling communicatie op te heffen?' spelen zijn: wie bent u als mens en als organisatie, wat is uw authenticiteit, wat is uw echtheid? Van Loon haalt voorbeelden uit de praktijk aan van communicatieafdelingen die het afvoerputje zijn van de organisatie. Alle zaken die niet op andere afdelingen afgehandeld kunnen worden, worden op de afdeling communicatie neergelegd. Communicatieafdelingen van vandaag de dag maken veelal gebruik van standaard communicatiemiddelen, zoals een website, een nieuwsbrief en een jaarplan. Er wordt teveel gebruikgemaakt van kennis en ratio, terwijl we meer moeten naar emotie, gevoel, echtheid... En over de werknemers schrijft Van Loon: 'De mensen die er werken zijn veelal geen meedenkende mensen en worden door hun organisatie niet als zodanig behandeld. Het zijn uitvoerders en we moeten juist toe naar ontwikkelaars, andersdenkenden en creatievelingen' ... en bedankt zullen we maar zeggen....
Maar waar wil Van Loon naar toe met haar prikkelende titel? Zij gaat allereerst dieper in op het begrip communicatie. 'Communicatie' betekent zoveel als samen delen. Birgitta van Loon wil deze term een verdiepende dimensie geven door het 'verbinden' te noemen en daar naar te handelen. De essentie maken van verbinding, is dat je zoveel mogelijk inzicht krijgt in de manier waarop je je wilt verbinden met de ander(en). De stelling is dat de huidige communicatie meer via middelen (website, jaarverslag) gestuurd is, dan door menselijkheid (gevoel, emotie). Dit wordt ondersteund door twee kwadranten; van de mens en de organisatie. Het kwadrant van de mens geeft inzicht in uw eigen communicatielevensloop. Het bestaat uit vier velden (natuurlijke omgeving, sociale omgeving, experimentele omgeving en communicatieve omgeving), die staan voor de eerste levensjaren tot en met de volwassenheid. De vier velden geven inzicht in uw manier van communiceren, lees: manier van verbindingen maken met anderen. Het kwadrant van de organisatie is eveneens opgebouwd uit vier velden (communicatieve omgeving, culturele omgeving, het individu en de omgeving, de groep en de omgeving). Deze velden geven inzicht over alle communicatie-instrumenten van de organisatie en de mensen die er werken. Van Loon pleit ervoor om de kwadranten van de mens en de organisatie met elkaar te laten matchen. Op deze manier zal de organisatie passende menselijke (gevoel / emotie) communicatiemiddelen toepassen in plaats van de jaarplannen en websites van de afdeling communicatie. Werknemers zullen dus het 'communicatiemiddel' zijn. In het boek worden uitspraken gedaan die je aan het denken zet. Bij wat voor organisatie werk ik? Wat is mijn manier van communiceren oftewel verbinden? Hoe draag ik als persoon de visie en ambitie van de organisatie uit? Dit zijn hele goede vragen om een keer over na te denken. Het is wellicht een open deur, maar mensen 'passen' bij een organisatie of niet. Wanneer mensen passen, zullen ze meer toewijding aan hun organisatie tonen. Op deze manier kunnen ze als persoon de belichaming zijn van de visie en ambitie van de organisatie. Als beginnend adviseur merk ik dat sommige werknemers niet op de goede plek zitten. Dit heeft nadelige gevolgen voor de persoon in kwestie, maar ook voor de gehele organisatie. Daarom zal iedereen die bij een organisatie aan de slag wil of er al een lange tijd zit de vragen die in het boek aan bod komen zichzelf eens moeten stellen.
