‘Snel liep ik naar boven om mij tussen de anderen te mengen, zelfverzekerd en ongenaakbaar. Mijn natuur was om van een afstandje naar groepen te kijken, te ontdekken wie om wie lachte, wie samenspande en wie te veel zijn best deed. Dat moest afgelopen zijn en dit was geen groep, maar een verzameling individuen die net als ik op onbekend terrein waren.’ Het verhaal gaat over Sara van der Marel. Sara groeit op in de bescheiden gemeenschap Rijsenhout, waar veel sociale controle heerst en de kerk in het middelpunt van ieders belangstelling staat. Het leven in deze bekrompen gemeenschap begint Sara steeds meer te beklemmen en ze gaat naar de kunstacademie in Kampen.
Zij wil niets minder dan de nieuwe Picasso in zichzelf ontdekken. ‘Korte scheut van vreugde. Ik zwaaide haar karakteristieke O-benen en het lange, lichtgevende rode haar na. Op haar rug slingerde een klein rugzakje met kaarten en een portemonnee. Na de scheut vreugde een flinke slok beklemming. Ze zou toch niet bij haar thuis willen afspreken?’ Sara ervaart een vrijheid die zij nog niet eerder ervoer en maakt een snelle en grote ontwikkeling door op seksueel en sociaal gebied. Ze wordt verliefd op de - voor haar - onbereikbare Milan. Een liefde die neigt naar obsessief. Maar dan…tja, dat geef ik natuurlijk niet weg, daarvoor lees je ‘Grootser dan ik’. ‘De eerste minuten had ik het alleen maar koud gehad. Vanuit het wilde water zag ik de lichten van de brug en de huisjes op de wal. Ik vocht tegen de stroming, ging steeds langer kopje onder. Echte paniek had ik niet gevoeld.’ Brink heeft een bijzonder fijne schrijfstijl. Vlot, vloeiend en met een vleugje humor. De verschillende emoties van - met name Sara - beschrijft de auteur invoelbaar. ‘Grootser dan ik’ is simpelweg een mooi verhaal, subtiel geschreven zonder grootse gebeurtenissen. Dat heeft het verhaal ook niet nodig; het is fraai in al zijn eenvoud. Mooi, aantrekkelijk en raak!
