Corporate stories zijn de oplossing voor zingeving in organisaties. Dit zijn verhalen die - impliciet of expliciet - een essentiële rol spelen in de strategische koersbepaling en de ontwikkeling van een organisatie. Maar de hedendaagse organisatie heeft geen vastomlijnde identiteit. Het verhaal is nooit 'af'. Een organisatie is in een continu proces op weg zichzelf vorm te geven, resulterend in een dynamische, narratieve identiteit. Daarbij speelt de dialoog een essentiële rol. De dialoog tussen leiding en medewerkers, tussen organisatie en stakeholders, tussen maatschappij en organisatie. Joep Wijsbek hanteert de Zelfkonfrontatiemethode (ZFM) om het proces van een dialoog te faciliteren. Om een en ander tot leven te brengen, behandelt Wijsbek twee cases. Het meest interessant van 'De dialogische organisatie' zijn de acht dialogen die de auteur voerde met een leiders van organisaties (Arthur Docters van Leeuwen en Martien Stevens), wetenschappers en adviseurs (Paul de Blot, Hubert Hermans, Thijs Homan, Harry Kunneman, Rens van Loon en Cees Zwart). Deze gesprekken staan op de bijgeleverde dvd. Met de prominente plaats van deze dialogen wordt het boek zelf de belichaming van de ZFM. Uit de dialogen blijkt namelijk hoe Wijsbek zijn opvattingen over het functioneren en ontwikkelen van organisaties laat bepalen door wat zijn gesprekspartners toe te voegen hebben aan de initiële denkbeelden die hij inbrengt. Een heel mooi voorbeeld is de dialoog met Thijs Homan, hoogleraar Implementation and Change Management aan de Open Universiteit Nederland. Hierin slaat hij een brug tussen het concept van de dialogische organisatie enerzijds en de zingevingdimensie van Viktor Frankl anderzijds. Wat wel opvalt, is dat daarna de focus meer en meer verschuift van de dialogische organisatie, via het dialogisch proces naar dialogisch leiderschap. De oorzaak hiervan zal liggen in Wijsbeks opvatting dat er altijd een bestuur moet zijn dat het voortouw neemt en de kaders bewaakt. Daar zal niet iedereen het mee eens zijn. De laatste woorden over de discussie daaromtrent zijn nog niet gesproken... Tijdens het schrijven van 'De dialogische organisatie' brak de hypotheekcrisis uit, die geworden is tot de crisis waarvan we dagelijks de gevolgen ondervinden. Wijsbek haalt als afsluiting Herman Wijffels aan door te melden dat 'de mensheid ... in haar drang naar ongebreidelde welvaart en groei op meerdere terreinen tegelijk op een grens [is] gestoten. Deze confrontatie maakt ons aan het schrikken, wij weten niet hoe hiermee om te gaan. Moeizaam zien wij in dat niet alles te regelen valt door rationele regels en analyses. De zienswijze dat de wereld als een machine kan worden bestuurd is achterhaald.' Hoewel de auteur wat mij betreft niet een beroemdheid als Wijffels hoefde aan te halen, geven deze woorden treffend weer waar het in 'De dialogische organisatie' om gaat.
Over Perry Oostrum
Per Oostrum begon met schrijven op de middelbare school. Wie niet? Serieus werd het toen hij over zijn grote passie, popmuziek, begon te publiceren in verschillende tijdschriften. 'Mannenleed, een crisisroman' is zijn eerste fictieve werk. Hij werkt als zelfstandig adviseur op het vlak van het onderkennen en beheersbaar maken van risico's en het realiseren van organisatieveranderingen. Per is getrouwd, heeft twee zonen en woont in Wassenaar.
