Spelen is van alle tijden. 'Geef het volk brood en spelen', luidde het bekende Romeinse adagium. Spel als vermaak dus. Maar een spel is al lang niet meer alleen bedoeld voor ontspanning of vermaak. Ze hebben ook een lerende functie. Ouders van 'gamende' kinderen willen dat nog wel eens ontkennen. Dat brengt ons bij de vraag waar gaming eigenlijk over gaat. De auteurs van 'Why do games work?' beantwoorden deze vraag aan de hand van de vijf C's: complexiteit, communicatie, creativiteit, consensus, en commitment tot actie. Games gaan over een goede balans tussen samenwerken en competitie. Om die reden, stellen de auteurs, zijn games een goede reflectie van wat zich afspeelt in de maatschappij. Het boek kent vijf delen die elk onderverdeeld zijn in artikelen van diverse auteurs. Erg prettig is dat in de inleiding een beknopte samenvatting te vinden is van elk artikel. Niet alle artikelen zijn immers voor elke lezer even interessant. Op deze wijze hebben de auteurs een geslaagde poging gedaan om de lezer op weg te helpen zijn eigen vragen te stellen en zo zijn eigen zoektocht te bepalen. Natuurlijk wordt er begonnen met een van de grootste deskundigen op dit gebied: Richard Duke. In zijn inleiding gaat hij in op de vraag wat het 'actieve' is van simulatiegames. Zijn antwoord bestaat uit verschillende aspecten. Twee daarvan, vermoed ik, zullen voor organisaties interessante overwegingen kunnen zijn om gaming op te nemen als onderdeel van organisatieontwikkeling. Het eerste aspect is dat games 'teamwork ondersteunen'. Dat klinkt natuurlijk niet onlogisch, want al spelend leren mensen elkaar goed kennen. Het tweede aspect betreft het inzicht dat jongeren die opgegroeid zijn met de computer 'games' op een natuurlijke manier zullen verwerven. Meer dan bijvoorbeeld de generatie 'babyboomers'. Games leggen dus een wissel voor de toekomst en bieden daarnaast een hoop fun. Een ander interessant artikel is dat van Gert Jan Hofstede, die games in verband brengt met de behoeftehiërarchie van Maslow. Hij beschrijft dat mensen tegenwoordig in arbeidsituaties samenwerken en dat doen in een behoorlijke nabijheid van elkaar zonder dat ze elkaar goed kennen. Dat laatste is toe te schrijven aan het proces van individualisering. Niettemin, stelt Hofstede, hebben mensen elkaar nodig en willen ze 'spelen'. Maslow zelf merkte daarover op dat mensen zich zullen vervelen als er niets gebeurt. Met andere woorden: games kunnen worden gezien als een mogelijkheid om frustratie en verveling tegen te gaan en ervaringen op te doen op alle niveaus van de behoeftehiërarchie. De lezer heeft hiermee een zeer specialistisch boek in handen dat voor de kenner een schat aan wetenswaardigheden bevat, goed geordend weergeven en opgesteld door zeer deskundige auteurs.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.
