Het is natuurlijk vanwege de kredietcrisis dat dit boek nog eens op de stapel ‘ te behandelen’ terecht kwam. Het werd al in januari van dit jaar gepubliceerd en is aan zijn derde druk toe, wat bepaald niet onverdienstelijk is. In het licht van de gebeurtenissen in de financiële markten van de afgelopen maand, zijn we prompt nieuwsgierig geworden naar een visie op hoe het bankenlandschap er in 2020 uit zal gaan zien. En dat is precies wat dit boek te bieden zegt te hebben.
Vooropgesteld: dit is een ING-boek, uitgegeven ter ere van de tienjarige samenwerking van de bankverzekeraar met de TiasNimbas Business School in Tilburg. Samen hebben die twee instellingen het ING Master of Marketing Programma ontworpen; een leergang waar ING-bankiers worden opgeleid in de moderne marketingwetten voor financials.
Juist dat feit zou die derde druk wel eens kunnen verklaren. ING wordt wereldwijd gezien als hét financiële concern dat de code kraakte voor succesvol bankieren via internet. Met ING Direct is het wereldwijd marktleider in online financiële diensten en ik kan me voorstellen dat je als bankier of verzekeraar geïnteresseerd bent in de toekomstbespiegelingen van een dergelijke ‘ winnaar’.
De bank, zo lezen we, is straks overal. Maar alleen als wij hem nodig hebben. Online, via de mobiele telefoon of de pda, dat maakt niet uit. En hij (een bank is mijn inziens nog altijd een ‘hij’) lost je problemen op. Dat kan resulteren in de volgende scene:
‘Edwin komt thuis uit nachtdienst (...). Bij binnenkomst van zijn eengezinswoning, die hij speciaal voor door de week via de bank huurt omdat deze dichtbij zijn werk ligt, wekt hij zijn smartphone 6G met een gesproken commando tot leven. Het systeem reageert onmiddellijk en terwijl hij naar de keuken loopt, hoort hij van een vrouwenstem, die hij zelf heeft geselecteerd, dat zijn salaris 10 minuten geleden is binnengekomen en dat de rentestand op zijn spaarrekening 3,6 procent is. Daarmee komt hij deze maand gemiddeld uit op 4,2 procent. Bij Lonely Planet krijgt hij de hele maand 4,5 procent, maar hij vertrouwt deze aanbieder niet. Bovendien duurt het overboeken hem te lang.’
Volgt een beschrijving van hoe Edwin een villa in Portugal wil kopen (uiteraard voor hem voorgeselecteerd door de bank) waarvoor hij jarenlang heeft gespaard. Hij wil die ochtend de transactie rond maken.
‘Twee minuten nadat hij de betalingsopdracht heeft verstuurd, belt zijn personal banking officer. Deze adviseur heeft vanochtend gehoord dat de Portugese regering een fiscaalvriendelijke constructie voor personen binnen de Europese Unie in het leven heeft geroepen.Of hij dit voor Edwin mag regelen? (...) Gelukkig heeft de Nederlandse overheid de Wet Financiële Dienstverlening (WFD) 4.0 geïntroduceerd, dus als het achteraf niet zo voordelig blijkt te zijn, dan moet de bank het verschil betalen. (...)’
Nog die ochtend is Edwin de trotse eigenaar van Villa Antarctica in Portugal, met dank aan ING.
Zou de bankverzekeraar tegen die tijd ook in staat zijn om Edwin via de hele multimedia-mix een berichtje te sturen dat ING zojuist een noodkrediet heeft ontvangen van 10 miljard, mede gefinancierd uit zijn belastingcenten? En dat het concern hém daar hartelijk voor bedankt?
Kijk, dat zou ik nou vooruitgang vinden.
