Het zijn economisch bange dagen. We leven niet minder dan tussen hoop en vrees. Aan de ene kant lezen en horen we veel negatieve berichten, komt er een recessie aan, en lijkt door gebrek aan financiering ons economisch stelsel op haar grondvesten te schudden. Maar aan de andere kant geven veel ondernemers aan dat het voorlopig niet zo’n vaart loopt. We beseffen weliswaar dat drie procent krimp betekent dat we een paar jaar teruggegooid worden in ons welvaartsniveau, maar in 2005 was ons leven nou toch ook weer niet zo slecht dat we nu meteen aan grote doemscenario’s hoeven te gaan denken. Er is, en daar heeft de ‘Obamania’ ongetwijfeld veel mee te maken, ook hoop en optimisme. Maar toch, er is geen vertrouwen…
Vertrouwen blijkt iets zeer ongrijpbaars en vluchtigs. Moeilijk te managen ook. Zo sta je er als bedrijf fantastisch bij, doe je goede zaken op nationaal of zelfs internationaal niveau, heb je een sterk merk opgebouwd dat echt wel tegen een stootje kan, en het volgende moment ben je arbeidstijdverkorting voor het personeel aan het aanvragen vanwege stagnering van de omzet. Het is ook bijna om moedeloos van te worden: als je goed nieuws hebt, ben je ongeloofwaardig, als je slecht nieuws brengt, ben je in de problemen. Het lijkt wel of ‘geen nieuws, goed nieuws’ nog het meest opgeld doet. Een mooi voorbeeld is de Rabobank die de kredietcrisis relatief rustig over zich heen ziet komen. Maar er is nog een andere tactiek: speel niet de rol van ontredderde of reddingsbehoevende, maar wees een redder in nood!
De enigen die namelijk echt garen spinnen bij het huidig economisch tij, zijn de overheden. En zij vervullen deze rol met verve, dat moet gezegd. Niet Sinterklaas of de Kerstman scoren vette krantenkoppen in dit jaargetij, maar de ministers van Financiën die als kloeke ridders op witte paarden of achterop de arrenslee opvallend veel strooigoed in ‘één of and’re hoek’ mikken, in de hoop dat iedereen maar blijft geloven. Nederlanders gaven hun geld volgens de middenstand graag en gul aan Sinterklaas, en naar verwachting kan de Kerstman eenzelfde onthaal verwachten.
Los van deze parallel is het natuurlijk opvallend hoeveel waardering er is voor daadkrachtig optreden van de overheid als grote redder in nood. Nog niet zo lang geleden werd gemeld dat het vertrouwen in de politiek en in politici het laagste niveau ooit had bereikt. Nu blijkt dat zowel dat vertrouwen als het merk Wouter Bos in achting zijn gestegen. Dat is geen bijzonder effect voor Nederland, want in heel Europa spinnen de reddertjes goed garen bij hun optredens. Wat dat betreft moet er dus in deze lastige en onzekere tijd veel ruimte zijn om aan sympathie en dus aan merkkracht te winnen door ‘reddend’ op te treden. Dat biedt kansen voor marketeers om zich van hun beste kant te laten zien. Laat u in deze tijden dus niet door de overheid het kaas van het brood eten en treed zelf op als ‘redder in nood’ voor uw klanten en help ze de crisis door. Steun ze financieel, help ze besparen, maak het ze makkelijk! Moet u natuurlijk wel zorgen dat u als redder zelf niet in nood raakt.
Over Rob Beltman
Rob Beltman is al meer dan vijftien jaar actief in het marketingvak, als adviseur, begeleider, docent en onderzoeker. Hij heeft inmiddels honderden organisaties begeleid bij marketingvraagstukken. Rob is medeoprichter van H3ROES, een coo?peratie van professionals uit diverse disciplines, die samenwerken om Nederland klantgerichter te maken.
