Je bent virtueel overal te volgen. Waarom moest er dan ook nog een boek komen?
Als kind had ik altijd al de droom om een boek te schrijven. Nu denk ik: een boek leg je op je nachtkastje, dat haal je uit de kast om aan mensen te laten zien. Twitter en blogs zijn geweldig middelen om mee te delen, maar een boek heeft een hoger houdbaarheidsgehalte. Het is mijn grootste angst om dood te gaan en dat al dat werk voor niets is geweest. Helaas heb ook ik dat niet goed geregeld, mijn accounts kunnen zomaar opgeschoond worden. Daarom zie ik dit boek als een monument voor mijzelf.
Je hebt veel van jezelf in het boek gelegd. Zeker de eerste honderd bladzijden vormen een egodocument. Wat hebben lezers er aan?
Ik kon mezelf niet weglaten. Dit is precies het verhaal waarom ik doe wat ik doe. Ik ben niet bewust gaan twitteren en bloggen; het is me een soort van overkomen. Maar dat wil niet zeggen dat andere mensen het niet als strategie kunnen gebruiken. In het begin riep iedereen dat ik gek was. Nu spreek ik in zalen grote groepen mensen toe. Tussen al die afgestudeerde deskundigen in sociale media staat er maar één ondernemer met ervaring, en dat ben ik. Ik merk, zeker bij ondernemers, een worsteling tussen privé en zakelijk. Je ziet ze allemaal accounts aanmaken, niet wetende wat ze waar moeten plaatsen. Terwijl je dezelfde persoon blijft. Met dit boek wil ik uitleggen dat ze hun angsten moeten overwinnen. Het is zo veel gemakkelijker als je die worsteling loslaat.
Dat klinkt alsof je met dit boek wilt overtuigen.
Een beetje wel, ja. Het zou mooi zijn als ik met dit boek kan evangeliseren. Als ik een lezing houd, zie ik alle ogen in de zaal langzaamaan groter worden. Ik voel de inspiratie neerdalen. Maar er zijn nog steeds veel mensen die denken dat internet niet echt is. Die beginnen over het meisje dat in een steegje werd aangerand na een ontmoeting via internet. Ik wil laten zien dat je er beter van kunt worden.
Met een omzetstijging, bijvoorbeeld. In je boek schrijf je dat je omzetdaling door internet weer is aangevuld.
Dat klopt. Zonder internet zou mijn winkel niet meer bestaan. Hoe ik dat weet? Ik ken mijn omzetten. Zelfstandige slijters gaan met bosjes tegelijk over de kop. Maar dankzij internet heb ik een nieuw bereik. Mensen komen van verre naar mijn winkel. Ik houd lezingen, zelfs voor ‘branchevreemde’ verenigingen, en straks zijn er mensen die mijn boek kopen. Maar eigenlijk, en daar zal Bruna anders over denken, gaat het mij helemaal niet om verkoopcijfers. Mijn doel is echt om te inspireren.
Waarom vond je het dan toch nodig om zo veel aanbevelingen in het boek te publiceren?
Juist omdat ik het geen egodocument wilde laten zijn, heb ik mensen om een bijdrage gevraagd. Uit alle verhalen blijkt dat ze denken als ik. Dat ik niet de enige ben. Ik heb toch nog altijd het idee dat ik ben van het slijterijtje dat normaal niemand zou kennen. Het boek moest breder worden. Anders zou het zo’n ‘one woman show’ zijn. Misschien ben ik toch bescheiden.
Menno Lanting, de auteur van Connect!, voorspelt een terugslag voor sociale media. Verwacht jij dat ook?
Ik denk dat hij wel gelijk heeft. Door veel mensen wordt internet namelijk niet gebruikt zoals ik het doe. Die zenden alleen maar. Zeker grote bedrijven zien online als één grote reclamefolder. Zo ontstaat geen band met klanten, of langetermijnrelaties zoals ik die heb. Je kunt op internet maar op twee manieren scoren: door de goedkoopste te zijn, of de beste. Daarin moet je je onderscheiden.
