De eeuw van Brussel

Brussel is een schaalmodel van het beste wat de westerse cultuur tussen 1850 en 1914 te bieden had. Het was een artistiek kruitvat, maar evengoed een laboratorium waar de nieuwe maatschappij vorm kreeg. In de hoofdstad van het jonge koninkrijk België – toentertijd de derde economische wereldmacht – werden oude vormen en gedachten vakkundig gefileerd en door andere vervangen: van symbolisme en art nouveau tot meedogenloze avant-garde, van socialistisch veldwerk tot anarchistisch oproer. In Brussel bleef niets ongedacht.

Politieke asielzoekers en avonturiers, denkers en doeners, vinders en uitvinders spoelden aan in deze elegante metropool waar het leven goed was – vraag het aan Baudelaire, Marx, Rodin, Ensor, Multatuli en al die anderen, lees het na bij Teirlinck of Vermeylen.

Vergeten kamergeleerden en bevlogen dichters, letterzetters en duizendkunstenaars, literaire en libertaire samenzweerders woonden in de stad-zonder-stroom. Zij schreven er geschiedenis.

Eric Min studeerde wijsbegeerte aan de Vrije Universiteit Brussel. Een kwarteeuw lang werkte hij voor de cultuurredactie van de krant De Morgen en voor talrijke andere media. Hij publiceerde succesvolle biografieën van James Ensor, Rik Wouters en Henri Evenepoel en stedenboeken over Parijs en Venetië (met Gerrit Valckenaers). Hij schreef ook de bestseller Gare du Nord over Belgische en Nederlandse kunstenaars in het Parijs van 1850 tot 1950.