Houd u goed vast! U bent gewaarschuwd, in het begin van het boek, voor het echte vertrek al. Auteur Bruno Fabre schrijft dat ‘onze krijtstreeppakken - bankiers - hun glans verloren hebben’. Banken vormen het hart van ons financiële organisme, maar leiden aan een te hoog cholesterolgehalte door een overdadig voedingspatroon. Ze moeten lijnen, maar dat is verdomd lastig. Tegelijkertijd krijgt de consument de macht weer in handen en ze bedreigen het voortbestaan van het gehele financiële systeem van banken en financieel adviseurs.
De literaire achtbaan begint nog redelijk rustig met een beschrijving van een evolutionair proces. We gaan betalen met de mobiele telefoon, er ontstaan meer ruilsystemen en ook ‘pear money’ is in opkomst. Dat zijn kleine sommen geld die op eigen computers staan in plaats van als spaarsaldi bij banken. Mensen betalen er onderling mee. Dit beschreven evolutieproces - deze rit - overleven we nog wel. Het hoofdstuk met de titel ‘Evolutie’ eindigt al wat onrustiger met de constatering dat banken in de herfst van hun bestaan zijn aanbeland, en zelfs aan de vooravond van een gure winter staan. De winter is de periode van overleven of zelfs afsterven. ‘Over tien jaar is het bekeken met onze traditionele banken en financiële dienstverleners’, stelt de auteur. En hij ziet sombertjes de nieuwe lente voor de huidige financiële partijen nog niet echt opdoemen. Google is één van de partijen die volgens Fabre wel eens een nieuwe bankfunctie kan gaan vervullen. Dan hebben we straks G-accounts.
De achtbaan ontploft in het hoofdstuk ‘Revolutie’. De auteur beschrijft dat rond 2020 de boosheid van mensen in het systeem escaleert. Er komt dan een soort menselijk Tsjernobyl. Spaarsaldi zijn niets meer waard. Er zijn roofovervallen en het leger wordt ingezet om de boel (in Zwolle!!!) te bedaren. Mensen gaan dood en worden in eigen tuin begraven. Boer zijn is beroep nummer één geworden. Geld is verdwenen en mensen overleven door ruilhandel. Uiteindelijk verdwijnt de mens zelfs als dinosaurus van deze planeet. Oef!
Maar als de rollercoaster bijna tot stilstand is gekomen, gloort er perspectief. Volgens de auteur is er een kans om te overleven voor het financiële systeem. Het antwoord op de complexe vragen luidt: liefde. We komen dan ook bij de titel van het boek: Bankroots. De banken en financieel dienstverleners moeten zich gaan afvragen waar hun echte kracht ligt. Het antwoord luidt: er zijn voor je klanten. Terug naar zingeving in plaats van een jacht naar zelfverrijking. Als vanzelfsprekend moet er meer EQ in de banken komen, en ook meer vrouwen aan de top. Want het gaat om zorgtaken. Ofwel: ‘womenomics’. Voorbeelden zijn er al: de First Woman Bank. Bij de ‘bank 2.0’ is er ook een splitsing tussen geldbeheer en advies. Financiële ‘life coaches’ zijn volstrekt normaal, zo schrijft Fabre.
Vlak voor het einde van de dolle rit komt er nog een verrassende wending. De auteur beschrijft hoe we uiteindelijk mogelijk zelfs evolueren naar een wereld waarin geld helemaal niet meer bestaat. We werken alleen nog aan hogere doelen omdat alle basisbehoeften zijn bevredigd. ‘Ooit geld gezien in Star Trek’, vraagt de auteur zich af.
Een verrassend einde van een even verrassend boek dat wel de neiging heeft soms uit de bocht te schieten wat realisme betreft. Liefde als antwoord op alle problemen lijkt wat dun. En de vraag is ook niet of dit nu de beste literaire financiële rollercoaster ooit is, met de meest realistische scenario’s. Maar je wordt in deze imaginaire rollercoaster van ‘pear money’ en ‘G-accounts’ wel constant tot nadenken gedwongen. Iets dat mensen uit de financiële wereld best eens vaker zouden mogen doen, zo heeft de recente geschiedenis ons geleerd.
Bankroots in 2020. U bent gewaarschuwd voor een woeste rit.
