Landing

Gerrit Sangers weet een haast psychedelische sfeer te creëren in zijn novelle ‘Landing’. Het verhaal over Renke is daardoor weinig realistisch, en dat is voor iemand die daar juist wel van houdt, even wennen. De fraaie schrijfstijl van Sangers maakt echter veel goed. Hij bedient zich royaal van fraaie symboliek. ‘De kogel had zich een weg door het voorhoofd gebaand. Ik dwong mezelf ertoe het bloed weg te vegen, te kijken. Ik keek.’ Hij weet zijn personages goed te karakteriseren. Vooral met Renke, een beschadigd man die worstelt met zichzelf en zijn verleden, heb je als lezer al snel mededogen. Hij twijfelt aan de zin van het leven en de zin van het nog verder leven. Renke lijkt op een keerpunt te staan. Zijn verwarring, onzekerheid en twijfel sleurt de lezer mee en dat is te danken aan schrijftalent van de auteur. ‘Wanhopig greep ik me vast aan de korenhalmen, maar ze braken als ik ze beetpakte, een voor een braken ze, en ik viel. Ik viel langs vreemde mensen die me aanspraken maar die ik niet kon verstaan, in de duisternis.’ Wanneer je niet echt een liefhebber bent van dit genre, dan is een gevoel van onbehagen wellicht wat overblijft.