strong>‘De schitterende doden’ kent Eve Singer als hoofdpersoon. Eve is misdaadverslaggever. Wanneer haar carrière enigszins in het slob dreigt te geraken is zij haast tot alles bereid om haar op sensatie beluste publiek tevreden te stellen. Wat zij niet heeft kunnen bevroeden dat deze wens lijkt te worden ingewilligd door een moordenaar...
‘Niemand had hem ooit vertrouwd, zelfs zijn moeder niet. En nu had deze vrouw hem alles toevertrouwd wat ze had, had ze hem haar leven toevertrouwd. Het ene moment had hij het haar nog willen afnemen en het volgende lag het in zijn vermogen om het haar te schenken.’
De moordenaar is op zoek naar een podium om de schoonheid van het sterven aan een groot publiek te laten zien. Hij kondigt zijn macabere optredens van te voren aan via flyers die voor iedereen te zien zijn. Wanneer Eve, samen met haar vaste cameraman Joe, de moord op een vrouw in een verlaten kantoorgebouw verslaat, is dit de opmaat naar een serie moorden. Wanneer de moordenaar contact opneemt met Eve grijpt ze de kans om als eerste de moorden te verslaan met beide handen aan. Brengt Eve zichzelf daarmee wellicht in groot gevaar? Je leest het in ‘De schitterende doden’.
‘Nu lag ze in haar bed naar het donkere plafond te staren en ging ze op onderzoek uit. Ze vond het verontrustend om te merken welke gruwelijkheden zich schuilhielden in de zachte plooien van haar eigen grijze brein.’
Laat ik beginnen met het voornaamste: wat een geweldige thriller heeft Bauer afgeleverd met ‘De schitterende doden’! Een boek van, wat mij betreft, internationale allure.
Haar schrijfstijl is uitstekend, de wijze waarop zij de spanningsboog steeds strakker spant, is werkelijk groots en de karakteriseringen van haar personages zijn eveneens prima.
Aardig detail is de wijze waarop Bauer de – haast valse – concurrentie die er bestaat tussen de misdaadjournalisten onderling, beschrijft. Het is werkelijk knokken voor je plek in deze wereld. Dat is dan ook de reden waarom hoofdpersoon Eve bereid is om zichzelf in een uiterst gevaarlijke positie te manoeuvreren. Dát én het feit dat haar demente vader op enig moment door de moordenaar wordt ontvoerd.
De dementerende vader wordt door deze talentvolle auteur eveneens goed neergezet en de emoties die de verzorging van haar vader bij Eve veroorzaken zijn verfijnd weergegeven.
‘Halverwege het verwijderen van de kerstverlichting uit de kerstboom herinnerde Duncan Singer zich weer wie hij was. Het was alsof er een lampje ging branden dat onverwacht een helder licht op alles wierp, zo schel en glinsterend dat hij naar adem hapte.’
In de pers wordt Bauer met regelmaat vergeleken met grootheden als Slaughter, French en Rendell en dat is naar mijn mening volkomen terecht. ‘De schitterende doden’ is veel meer dan de zoveelste thriller!
