Erwin Rommel

Dit boek geeft weer dat Erwin Rommel enerzijds een oorlogsheld was, een sluwe woestijnvos. En anderzijds een oorlogsmisdadiger. Maurice Philip Remy weet de overtollige rommel die al eerder gepubliceerd is te vermijden en de man achter de mythe gedetailleerd te beschrijven. Het geeft een objectief beeld weer van een destijds geliefde maar omstreden Generaal dat in andere biografieën over Erwin Rommel niet te vinden is. ‘De man achter de mythe’ is gebaseerd op zeer uitgebreide research van de auteur welke veel nieuw materiaal oplevert. Helaas omvat het grootste deel van de biografie Rommels gevechtshandelingen in Noord-Afrika. Hoewel deze periode in Rommels leven zijn mythe versterkte is het saaie lectuur die vol staat met feiten. In deze hoofdstukken beschrijft Remy onder andere de sterke opmars die Rommel tussen februari en april 1941 maakte, waarbij hij tijdens de opmars in Libië zeer opmerkelijk directe orders van Hitler in de wind sloeg. Dit was een opmerkelijke actie van ongehoorzaamheid jegens het opperbevel. Volgens Rommel waren in november 1942 alle kansen in Afrika reeds gekeerd. Wel had Rommel het lef om Hitler persoonlijk in zijn Führerbunker van Hitler te gaan bezoeken om hem ervan te overtuigen meer soldaten en materieel naar Afrika te sturen. Dit was in zijn ogen de enige manier om daar de oorlog nog ten goede te keren. Rommel sprak Hitler in het bijzijn Hermann Göring vol passie en vuur aan. Hij moest Hitler overtuigen datgene te krijgen wat zijn troepen nodig hadden. Hitler raakte zeer geïrriteerd van Rommels actie. Gevolg was dat Hitler de alsmaar aandringende Rommel briesend zijn kantoor uit stuurde. Hitler drong alleen maar aan om ten koste van alles stand te houden. Rommel werd door Hitler toch nog even terug geroepen met de belofte dat hij meteen met Rijksmaarschalk Göring in zijn speciale trein naar Rome af mocht reizen om de nodige bevoorrading bij Mussolini aan te kaarten. Misschien had Mussolini nog wat materieel over. Echter was Rommel ervan overtuigd dat de Duitse en Italiaanse troepen in Noord-Afrika ten onder zouden gaan.’ Rommel blijkt naast sluwe woestijnvos tevens degene te zijn die zich durfde te verzetten tegen Adolf Hitler. Hoewel Rommel een overtuigd nationaal socialist was en Hitler tot in de dood aanhing. In deze goed onderbouwde biografie blijft geen onderwerp onbesproken. Interessante kwestie blijft de gedwongen zelfmoord van Rommel. De motieven waarom Rommel uit de weg geruimd moest worden door Hitler waren de nederlagen van Rommel in Noord-Afrika en zijn vermeende betrokkenheid bij de Von Stauffenberg aanslag op Hitler in juli 1944. Op 14 oktober 1944 krijgt Rommel bezoek van twee generaals. Zijn huis wordt ondertussen door de Gestapo ingesloten. Erwin Rommel krijgt de keuze: vrijwillige zelfmoord of de rechtbank. Erwin Rommel kiest voor vrijwillige zelfmoord, neemt afscheid van zijn vrouw en kinderen, en stapt met de twee generaals en een chauffeur in zijn auto. Daar nam of kreeg hij een cyaankalipil. In doodsnood kwam de auto vervolgens bij een ziekenhuis aan, waar een arts verteld werd dat Rommel een hartaanval had gekregen. Vervolgens ontvangt de weduwe Lucie Rommel een huichelachtig condoleance-telegram van Hitler waarin hij zijn ‘aufrichtiges Beileid’ betoond waarna een leugenachtig begrafenisritueel volgt. In aanwezigheid van nazi-hoogwaardigheidsbekleders volgt de begrafenis. Hitler heeft ‘de Rommel’ opgeruimd. Maurice Philip Remy vindt in dit boek clichés overbodig waardoor het in de eerste hoofdstukken eerder een geschiedenisboek dreigt te worden dan een biografie. Dit is een gemiste kans. In de eerste hoofdstukken ‘verzand’ je namelijk als lezer in de feiten aangaande de strijd in de woestijn. Hiervoor moet je naast de interesse in de figuur Rommel tevens veel interesse hebben in de veldslagen die Erwin Rommel en zijn troepen gevoerd hebben. Gelukkig is de auteur niet over een nacht ijs gegaan en heeft hij veel researchwerk gedaan voor hij alles rondom ‘De man achter de mythe’ aan het papier toevertrouwde. Maurice Philip Remy heeft namelijk dankbaar gebruik gemaakt van een enorm aantal aantekeningen die Erwin Rommel zelf heeft nagelaten voor het nageslacht. Alle aantekeningen van Rommel zijn volledig bewaard gebleven. Waaronder privécorrespondentie gericht aan zijn vrouw. Daarnaast gebruikte Remy voor dit boek de talrijke ooggetuigenverslagen en documentatie van mensen uit de directe omgeving van Rommel. Zo vond hij ongepubliceerde en onopgemerkt gebleven documenten in archieven, nalatenschappen en privécollecties. Tevens interviewde Remy vele historici en ooggetuigen die in het boek aan het woord komen. Deze gaven veelal antwoorden op de tot nu toe onbeantwoorde vragen aangaande Rommel. Dit alles maakt uiteindelijk ‘De man achter de mythe’ uiteindelijk tot een zeer interessante en leesbare biografie.