Getriggerd door de belofte op het omslag, dat mijn kijk op mijn leven na het lezen van deze roman ‘nooit meer hetzelfde zou zijn’, pakte ik de uitdaging op en ben ‘De Vierde Dimensie, toeval bestaat niet’ van Hans Peter Roel gaan lezen. ‘De Vierde Dimensie, toeval bestaat niet’ is als een roman geschreven en we worden meegenomen in het leven van beurshandelaar Nick die aan het begin van de bankencrisis failliet gaat. Nadat hij alles is kwijtgeraakt, zijn baan, zijn huis, zijn vrouw en hij bij de voedselbank loopt, krijgt hij van een neef de uitnodiging om langs te komen in het klooster waar deze neef woont. De neef vertelt hem over een professor van Harvard University die Roy Markowitz heet. En over de vierde dimensie, die ons leven bepaalt, maar die we met onze zintuigen niet kunnen waarnemen. De neef vraagt hem om naar Amerika te reizen en hem te helpen bij een onderzoek bij professor Markowitz. Hij vraagt het Nick omdat deze eerder in Amerika woonde en goed Engels spreekt. Nick neemt de uitdaging aan en vertrekt naar Amerika. In de rest van het boek wordt Nick onderwezen door professor Markowitz over Terra Nova, een club mensen die zich bezighoudt met het behoud van de aarde. Aan de hand van prachtige verhalen krijgt Nick een aantal wetten te horen die voor Terra Nova leidend zijn in hun bestaan. ‘De Vierde Dimensie, toeval bestaat niet’ is meer een boek over persoonlijke ontwikkeling, dan een managementboek, hoewel managers in z’n algemeenheid ook wel wat persoonlijke ontwikkeling kunnen gebruiken natuurlijk. Het leest makkelijk weg en ik zie het dan ook als een cadeauboek om in de vakantietijd te lezen. De boodschap is luid en duidelijk: het is tijd dat we ons bezig gaan houden met het behoud van moeder aarde en ons afwenden van de hebzucht. Niets mis mee; mooi doel en ik denk dat het boek zeker een bijdrage kan leveren aan mensen die met de nieuwe aarde aan de slag willen.
Over José Otte
Dr. José W. Otte MBA werkte als waarderend onderzoeker met een bedrijfskundige gedragswetenschappelijke achtergrond. Zij faciliteerde sociale innovatie door het introduceren van dialooggroepen waarin gewerkt werd met bijzondere vragen. Ze was verbonden aan Mizu. José geniet inmiddels van een welverdiend pensioen, en recenseert geen boeken meer.
