Happen naar Peijnenburg

Bart Kuiper schrijft in het voorwoord van 'Happen naar Peijnenburg' dat hij graag het economische belang van een lang lopende campagne wil laten zien. Nu is dat voor mij een open deur. Ik zou niet weten welk negatief economisch belang aan een dergelijke actie zou kunnen kleven. Of de campagne werkt niet meer, maar dat is van een heel andere orde. Het boek geeft dan ook goed weer wat de campagne voor de Koninklijke Peijnenburg gebracht heeft. Het is geen case die uitzonderlijk is. Dit is mijns inziens bijna dagelijkse kost voor een reclamebureau en opdrachtgever. Indien je nog niet bekend bent in deze wereld, geeft het boek je een waarheidsgetrouw inzicht van wat er gebeurt tussen bureau en opdrachtgever tijdens de periode van samenwerken. Dat alles niet zo vanzelfsprekend is als de buitenkant doet vermoeden, laat zich raden. De inzet van de stem van Rinus Michels, aan het begin van de campagne, is hierin een mooi voorbeeld. Kuiper beschrijft onder andere de interne discussie omtrent het inzetten van een 'oude man'. In eerste instantie was Maarten Spanjer gevraagd om de stem te imiteren. Voor de zekerheid werd aan Rinus Michels zelf gevraagd of hij daar bezwaar tegen had. En dat had hij. Uiteindelijk heeft Rinus Michels zelf de voice-over ingesproken. Dan komt het moment dat Rinus Michels overlijdt. Hoe ga je daar mee om? Dit hele proces, inclusief het overleg met de opdrachtgever omtrent wat wel en niet kon, geeft duidelijk weer wat er achter de schermen van een dergelijke campagne gebeurt. De discussies met de opdrachtgever zijn heel herkenbaar. Indien je hier nog meer over wilt lezen, kan ik je het boek 'Kogelharde spruiten' van Eugène Roorda aanbevelen. Dat boek vertelt het verhaal van een reclamebureau en de supermarktketen Dirk van den Broek. Jammer dat 'Happen naar Peijnenburg' niet meer diepgang heeft. Dat zou het aantrekkelijker maken voor menig marketeer. Nu is het voor deze doelgroep meer een feest van herkenning in plaats van een aanreiking van nieuwe inzichten. De mogelijkheden waren er wel, bijvoorbeeld de ophef met Albert Heijn omtrent de prijsstelling en leveringenboycot tijdens de prijzenoorlog. Hier wordt maar summier aandacht aan besteed. Het blijft bij een korte beschrijving dat het conflict er was en dat het uiteindelijk is opgelost. Het enige wat we nog niet wisten, zijn de voorstellen van het bureau aan de opdrachtgever, die uiteindelijk zijn afgewezen. Ook cijfers omtrent dit voorval blijven achterwege. Een gemiste kans. De hoofdstukken met betrekking op het verloop van de bedreigingen en de overname van Peijnenburg door Lotus Bakeries geven niet meer diepgang, het zijn slechts oppervlakkige beschrijvingen. Al bij al een leuk boekje dat je in een vloek en een zucht uit hebt. Een prima inleiding voor degene die de samenwerking met een reclame- of communicatiebureau nog aan moeten gaan. Daarnaast heeft de auteur voor zijn bureau een origineel instrument ontwikkeld om aan potentiële relaties cadeau te doen.