Hoewel de imago's van sciencefiction en filosofie, aldus Fred Keijzer, universitair hoofddocent aan de Faculteit Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Groningen, vrijwel tegengesteld zijn, ziet hij goed geschreven sciencefiction als filosofische literatuur bij uitstek. De auteur ziet met 'Filosofie van de toekomst' kans de lezer te laten delen in the sense of wonder waardoor hijzelf verslingerd raakte aan sciencefiction. Hij steekt SF-junks een hart onder de riem en verleidt geheelonthouders tot een verkenning van de rijkdommen van het genre.
'Filosofie van de toekomst, over nut en noodzaak van sciencefiction' ziet Fred Keijzer kans de lezer ervan te overtuigen, dat dit genre heel wat meer is dan een loos bombardement van mogelijke werelden en toekomsten, louter en alleen ter vermaak. Zowel filosofie als sciencefiction hebben hun wortels in verwondering, twijfel en nieuwsgierigheid en moeten vooral als aanvullend gezien worden. 'Zowel filosofie als sciencefiction bestaat uit een combinatie van speculatieve en analytische componenten. Maar bij filosofie ligt de nadruk tegenwoordig wel heel sterk op de analyse en kritiek. Sciencefiction is veel meer gericht op de speculatieve kant en levert op die manier een tegenwicht voor en een aanvulling op de filosofische reflectie en kritiek.' Zoals gezegd, is de auteur zelf lang geleden in de ban geraakt van het genre, hetgeen hem in staat stelt zijn betoog rijk te illustreren met voorbeelden uit het beste wat sciencefiction te bieden heeft. Bij mij heeft dat ervoor gezorgd, dat ik met grote regelmaat mijn Moleskine erbij moest pakken om de interessante titels op mijn verlanglijstje te zetten. Ik heb heel wat gemist, of liever gezegd, ik heb nog veel tegoed... Wel ben ik mij tijdens het lezen gaan afvragen wat een boek als dit op een site als www.managementboek.nl te zoeken heeft. En het antwoord heb ik gevonden. 'Als je geïnteresseerd bent in de veranderende plaats van de mens in een veranderende wereld, dan moet je hier wezen.' Dat is het! 'Filosofie van de toekomst' kan gelezen worden als een pleidooi voor anders leren kijken, voor het plaatsen van je eigen perspectief in dat van het grotere geheel. Wanneer Keijzer op een gegeven moment de ontwikkeling van bacteriën in petrischaaltjes beschrijft, kan ik het niet helpen aan Homans boek 'Organisatiedynamica' te denken. Dat kan toch geen toeval zijn? Vooral wanneer de auteur aan het einde een viertal thema's samenvat, waar wij als mensheid vroeg of laat tegenaan zullen lopen, wordt voor mij de waarde van dit boek in het kader van een veranderende wereld en die van het organiseren alleen nog maar versterkt. Zo ziet hij de mensheid verslimmen, hetgeen idealiter tot zelfbegrenzing zal leiden. Als gevolg daarvan kunnen wij leren denken in termen van grotere gehelen, dit ten koste van onze eigen kleine kortetermijnbelangen. 'Als je opkijkt uit dit boek en om je heen kijkt, dan maakt het uit met wat voor achtergrond je dat doet. Sciencefiction levert oriëntatiepunten en een richtinggevoel in een snel veranderende wereld. Het plaatst onze dagelijksheid binnen een andere en vaak bredere horizon van mogelijkheden en gevaren. Het geeft houvast bij het onderscheid maken tussen grote en minder grote problemen en reikt lekker ruikende ideeën aan waarmee we weer eens op een positieve manier naar onszelf en onze toekomst kunnen kijken. Kortom, het is wonderolie voor de geest.' En voor ons denken over organiseren, zou ik eraan toe willen voegen...
Over Perry Oostrum
Per Oostrum begon met schrijven op de middelbare school. Wie niet? Serieus werd het toen hij over zijn grote passie, popmuziek, begon te publiceren in verschillende tijdschriften. 'Mannenleed, een crisisroman' is zijn eerste fictieve werk. Hij werkt als zelfstandig adviseur op het vlak van het onderkennen en beheersbaar maken van risico's en het realiseren van organisatieveranderingen. Per is getrouwd, heeft twee zonen en woont in Wassenaar.
