Voor de biografie 'Wim Duisenberg: van Friese volksjongen tot Mr. Euro' hebben auteurs De Haas en Van Lotringen met insiders in de financiële wereld gesproken. Er zijn gesprekken gevoerd met onder andere Wim Kok, Ruud Lubbers, Gerrit Zalm, Nout Wellink, Hans Tietmeyer en Wim Duisenberg zelf. Wim Duisenberg, geboren in 1935 te Heerenveen, groeit op als zoon van een vrijzinnige ambtenaar bij een waterleidingbedrijf. Zijn jeugd speelt zich af net voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Duisenberg studeert af in de economie aan de universiteit van Groningen. Na afronding van zijn studie trouwt Duisenberg in 1960.
De biografie komt pas goed op gang bij de beschrijving van zijn promotie en bijbehorende proefschrift. Een jaar werk aan het onderzoek naar economische dynamica ging verloren toen bleek dat het onderzoek waar Duisenberg mee gestart was, reeds door een Fransman was onderzocht en beschreven in een proefschrift. Na een periode van bezinning besluit hij te promoveren op de economische gevolgen van ontwapening. Zijn werkende leven start bij het Internationaal Monetair Fonds in Washington, op de afdeling Europa. Na een paar jaar onderzoek naar de economie in Europa wordt Duisenberg door Jelle Zijlstra binnengehaald bij de Nederlandsche Bank. In de jaren zeventig, die roerig waren op economisch gebied, werd hij ook hoogleraar in Amsterdam. Binnen IMF, de Europese centrale banken en de academische wereld legt hij hier de basis voor zijn netwerk. In deze periode bemerkt Duisenberg dat hij goed kan doceren, kennis overdragen en een team aansturen. Maar het uitvoeren van grensverleggend onderzoek en het bijdragen aan de economische wetenschap was geen haalbare kaart. Duisenberg is een betrokken en kritisch lid van de Partij van de Arbeid. Het verbaast hem (en anderen) als hij gevraagd wordt zitting te nemen in een schaduwkabinet. In 1973 wordt hij zelfs minister van Financiën onder premier Den Uyl. Na deze periode is hij tijdelijk werkzaam binnen de Rabobank om in 1982 president te worden van De Nederlandsche Bank. De tijden van wisselkoersen die in stand worden gehouden (binnen bandbreedtes) door aan- en verkopen door centrale banken zijn minder lang geleden dan het wellicht nu lijkt. De bijbehorende conflicten tussen Duitsland en Frankrijk ook, waarop een van de leukste anekdotes in het boek is gebaseerd. Om uit een impasse te komen is de Duitse bankpresident uitgenodigd in Frankrijk. Deze belt briesend met Duisenberg: Hij voelde zich vernederd toen hij met een minibusje zonder escorte naar Versailles gereden werd, het paleis waar Duitsland na de Eerste Wereldoorlog het opgelegde vredesakkoord moest tekenen. Duitsland was na deze actie onvermurwbaar in het conflict en Frankrijk verliest uiteindelijk deze strijd! De laatste hoofdstukken beschrijven de benoeming bij de Europese Centrale Bank en de introductie van de euro. Ook ontkomen de auteurs er niet aan om te schrijven over de acties van Duisenbergs tweede vrouw Gretta die zich zeer betrokken toont bij de 'Palestijnse zaak'. Het boek leest prettig, beschrijft de politieke, economische en monetaire ontwikkelingen van 1965 tot heden. Wat mist is een beschrijving van de mens Duisenberg, wat drijft hem, hoe bleef hij staande in de bankierswereld en welke persoonlijke ontwikkeling maakte hij door. Hij lijkt erop dat de biografen zich daar niet op gericht hebben, overigens zouden zij hun boek dan ook niet als biografie moeten verkopen, maar als 'Wim Duisenberg: leven als bankier'. De geringe bereidheid van Duisenberg om aan het boek mee te werken (hij las het boek en becommentarieerde feitelijke onjuistheden en incorrecte interpretaties van gebeurtenissen) heeft deels verhinderd dat het tot een persoonlijk document kon worden.
