Venita gaat gebukt onder schuldgevoelens en zondert zich steeds verder af. De enige die zij vertrouwt is Camila. Venita heeft een sterke band met Camilia en staat enorm onder haar invloed. ‘Lege kamers’ wordt verteld vanuit het perspectief van Venita.
‘De zon piepte door de half openstaande luxaflex mijn kamer binnen en met een vreemd, tevreden gevoel rekte ik me uit. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me uitgerust , was de onrust in geen velden of wegen te bekennen en schoten er flitsende stralen energie door me heen. Bruisende energie. Ik sprong mijn bed uit en had het gevoel dat ik iets moest doen.’
Koster ziet kans om op invoelbare en overtuigende wijze de emoties van haar hoofdpersoon over te brengen. Op haast angstaanjagende wijze ‘voel’ je met Venita mee. Venita kampt overduidelijk met onverwerkte rouw om haar overleden zusje. Een traumatische gebeurtenis die geen verwerking kent omdat er thuis niet over gesproken wordt.
‘Mijn moeders gezicht werd nog roder dan het al was en mijn vader keek wat ongemakkelijk. Emilio boog zich naar voren en nam een slok van mijn cola. ‘We dachten dat je er nog niet aan toe was’, zei hij en hij zette het glas weer terug voordat hij me aankeek.’
Chapeau voor de wijze waarop Koster de periode omschrijft waarin Venita midden in haar psychose zit. Dit getuigt van veel invoelingsvermogen, kennis, ervaring en/of research. Het beschrijven van emoties is derhalve de sterkste kant van Koster, maar ook buiten dat heeft deze auteur een fijne schrijfstijl en gaat zij zorgvuldig om met onze mooie taal.
‘Mijn hand, die net nog veilig en warm in de zijne had gelegen, verkilde tot op het bot en voordat ik het wist, was ik opgesprongen en schreeuwde ik dat hij zijn mond moest houden.’
Met ‘Lege kamers’ biedt Koster haar lezers een indrukwekkende kijk op het leven en in het hoofd van iemand met een psychose. De associatie die de meesten van ons van een psychose hebben, wordt daarmee behoorlijk onderuit gehaald.
Een psychose is een hersenaandoening die zich vaak uiterst langzaam ontwikkeld. Wel is er altijd een trigger aan te wijzen. Bij Venita zijn dat haar eenzaamheid en schuldgevoel. Langzaam verliest Venita het contact met de realiteit.
Een psychologische roman voor young adults, over een jonge vrouw die een psychose krijgt. Invoelend en aangrijpend.
