Ik was net veertig toen ik vaststelde dat mijn IT-bedrijf Knoworries ook wel zonder mij kon. De afgelopen zes jaar bezocht ik vervolgens al couchsurfend honderden vliegveldjes in bijna alle Europese landen. Een aantal van de foto’s die ik onderweg nam, hangen momenteel in Museum IJsselstein. Ook sieren de beelden dit boek. Ze onderstrepen het krachtenspel tussen chaos en structuur. Tussen zelfsturing en organisatie. Tussen schoonheid en efficiency.
Opstijgen
In de take-off ga je de vrijheid tegemoet. Je geeft gas, en zodra het vliegtuig genoeg snelheid heeft, gaat het omhoog. De precieze richting doet er niet zo toe, daarboven is toch zat ruimte. Geen blauwe oceaan maar de blauwe lucht. Net als toen ik in 1995 Knoworries oprichtte. Met een flinke doses enthousiasme deed ik wat ik dacht dat de klanten vroegen, en omdat ze betaalden, groeiden de grafieken tot in de hemel. Dus kwamen er personeel, afdelingen, managers, een wagenpark, personeelsvertegenwoordiging, en zelfs een innovatieprijs.
Onderweg
Eenmaal boven gekomen, heb je tijd om rond te kijken. Om te observeren wat er allemaal gebeurt. Je hebt overzicht, zowel over het landschap, als over de meters in de cockpit. Als je je onderneming goed hebt ingericht, kun je als directeur de buien zien aankomen. En er op tijd omheen sturen. Terwijl alles voor de wind gaat, neem je tijd voor reflectie. Je controleert de olietemperatuur en je stelt vast hoe je je voelt. Het achterover hangen duurt niet eeuwig. Je zult weer naar beneden moeten, om te tanken en te plassen. En omdat het donker wordt. Met beide benen op de grond.
Landen
Landen vereist focus. Het is precisiewerk. Je moet alle regels en procedures in acht nemen, en met precies de juiste snelheid in de juiste richting op het begin van de baan uitkomen. Ook in het bedrijfsleven moeten dingen precies goed gaan. De balans tussen product, marketing, personeel, prijs, administratie en uitvoering moet perfect zijn. Een offerte moet kloppen en klantendagen of personeelsmeetings zijn helemaal cruciaal. Het is merkwaardig: ik hou normaliter niet van kaders, deadlines en structuur, maar het landen van een vliegtuig vind ik het leukste dat er is.
Niet eeuwig tot in de hemel
Graag laat ik zien hoe ook jouw leven eruit kan zien, als je ophoudt met nóg harder werken. Het ondernemerschap zit in mijn genen, de kijk op de markten blijf ik houden. Maar door ‘lager bij de grond te vliegen’ neemt de kwaliteit van mijn leven toe. Verruil materialisme voor reflectie. Ga voor een propellervliegtuigje in plaats van een privéjet. Vlieg over de Waddenzee in plaats van over de Cariben. Wacht niet tot je pensioen.
Geen monocultuur
Dat we diversiteit nodig hebben in de landbouw weten we nu wel. En dat innovatie niet volgt uit strakke procedures is ondertussen ook bekend. Nu hoop ik dat je – analoog daaraan – in Ik kan vliegen ervaart hoe gevarieerd en krachtig Europa is, als je er van een afstandje naar kijkt.
Een breed boek
Ook in Ik kan vliegen vind je een balans van alles. Klassieke uitgevers kunnen het maar moeilijk categoriseren. Is het een hobbyboek? Een avonturenboek? Managementliteratuur? Een fotoboek? Een reisverslag? Feit is gelukkig dat velen het in een adem uitlezen. En dat ieder er op zijn manier zijn eigen inspiratie uit weet te halen. Beter dan Sprout, kan ik de relatie tot bedrijfsleven en management niet samenvatten: http://www.sprout.nl/artikel/dit-de-overeenkomst-tussen-ondernemen-en-vliegen
Toen zijn bedrijf met vijfentwintig medewerkers voldoende volwassen was, stapte Jeroen Komen opzij om meer tijd te besteden aan zijn passies: vliegen en fotografie. Hij is de auteur van Ik kan vliegen.
