Wij Nederlanders zijn een zelfbewust volkje. Trost op onze geschiedenis, trots op onze natie. We gaan er gemakshalve vanuit dat de rest van de wereld ook zo over ons denkt. Maar in België, of beter gezegd Vlaanderen, mooi niet dus!
In de regel is het Vlaamse beeld over Nederlanders niet mals; ze zijn arrogant, gierig en ze bedriegen je waar je bijstaat. Meestal slaagt de gereserveerde Vlaming er goed in om dat beeld voor zich te houden. Maar wat die ‘arrogante’ Ollander niet begrijpt is dat hij voor een groot deel dat negatieve imago over zichzelf afroept. Want nog altijd hebben veel Nederlanders een houding als zou onze zuiderbuur een soort achtergebleven nakomertje zijn: wel lief en best ook wel grappig, maar ook een beetje sullig en dommig. Als je dat als Nederlander naar de Vlamingen uitstraalt, dan maak je in hun landje natuurlijk niet echt makkelijk dikke vrienden.
Lang werd die valse vriendschap tussen België en Nederland van beide kanten met een soort politiek correcte mantel der liefde bedekt. Enerzijds kwam dit doordat de Belgen niet de gewoonte hebben om te zeggen wat ze werkelijk denken en anderzijds omdat die ‘zelfgenoegzame’ Nederlanders het zich gewoonweg niet kunnen voorstellen dat die ‘vriendelijke’ Belgen een gloeiende hekel aan hen hebben. Hoogtijd dus voor een boek dat uitlegt hoe het werkelijk zit met de relatie België-Nederland.
