Licentieweigering als misbruik van machtspositie

Wanneer maakt een onderneming misbruik van machtspositie als zij weigert haar intellectueel eigendom in licentie te geven? Dat is kort samengevat de onderzoeksvraag die ten grondslag ligt aan deze dissertatie.

De mogelijkheid een licentie te weigeren behoort tot de kern van het recht van intellectuele eigendom. De rechthebbende mag immers zelf beslissen of en op welke manier hij zijn exclusieve recht exploiteert. Niettemin zijn er omstandigheden denkbaar waarin een weigering tot licentieverlening de mededinging in ernstige mate kan frustreren, bijvoorbeeld als deze weigering ertoe leidt dat alle concurrentie op een bepaalde markt verdwijnt.

In dergelijke gevallen kan het mededingingsrecht, dat het misbruiken van een machtspositie verbiedt, ingrijpen door een verplichte licentie op te leggen. Deze toepassing van het mededingingsrecht is echter omstreden, omdat zij de IE-rechthebbende berooft van de essentie van zijn recht, namelijk de exclusiviteit.

Dit proefschrift formuleert een antwoord op de vraag onder welke omstandigheden een ingrijpen door het mededingingsrecht bij licentieweigeringen gerechtvaardigd is. In het eerste deel van het onderzoek wordt daartoe de Europese rechtspraak over licentieweigering uitvoerig besproken; in het tweede deel volgt een analyse van de problematiek tegen de achtergrond van de relatie tussen het intellectueel eigendomsrecht en het mededingingsrecht in het algemeen. Speerpunt is daarbij de rol van innovatie: voor ingrijpen door het mededingingsrecht bij licentieweigering lijkt alleen dan plaats, als door die weigering verdere innovatie verhinderd wordt. Tot slot worden een aantal criteria benoemd, die in een concrete situatie ingezet kunnen worden om te beoordelen of een licentieweigering innovatiebelemmerend is.

Dit boek is interessant voor zowel IE- als mededingingsrechtjuristen, en voor iedereen die belangstelling heeft voor de problematiek rondom licentieweigeringen.