De overgang naar de eenentwintigste eeuw ging gepaard met het ontstaan van een nieuw type samenleving. Peter Drucker spreekt in dit verband van een kennismaatschappij, een samenleving die drastisch verschilt van de 'industriële maatschappij' en waarin zowel verwerven als toepassen van kennis sleutelfactoren in de concurrentiestrijd zullen zijn. Nonaka en Takeuchi gaan nog een stap verder; zij stellen dat in de toekomst het creëren van kennis bepalend zal worden voor het behalen van een kennisvoorsprong.
Ikujiro Nonaka en Hirotaka Takeuchi laten ons zien hoe het creëren van nieuwe kennis deel kan uitmaken van de organisatie. Zij wijzen op het bestaan van twee soorten kennis: expliciete kennis, opgeslagen in handleidingen en procedures; en persoonsgebonden kennis, die slechts door ervaring kan worden verworven en ook slechts indirect - via metaforen en analogieën - kan worden overgebracht.
De auteurs bestrijken bij het verklaren hoe persoonsgebonden kennis in expliciete kennis kan worden omgezet naar een breed terrein: van Griekse wijsbegeerte tot zenboeddhisme, en van klassieke economen tot hedendaagse managementgoeroes. Zij illustreren de theorie die aan het creëren van kennis ten grondslag ligt met talrijke praktijkvoorbeelden die zijn ontleend aan ondernemingen als Honda, Canon, Matsushita, NEC, Nissan, 3M en General Electric.
