Niet bang om te sterven

In maart 2005 werden negen leden van de Hofstadgroep veroordeeld tot lange gevangenisstraffen op grond van hun lidmaatschap van een criminele terroristische organisatie. Na vele mislukkingen (vrijspraken in de Jihad-zaak en de zaak tegen Samir A.) werd dit vonnis door politie, justitie en politici gevierd als een overwinning. De nieuwe terrorismewetgeving, ingevoerd na de aanslagen van 11 september 2001 in de Verenigde Staten, was toegepast en door de rechtbank goed bevonden.

Volgens de overheid hebben we sinds 9/11 te maken met een nieuwe vorm van terrorisme, die in brieven aan de Tweede Kamer worden omschreven als catastrofaal terrorisme. De nieuwe terroristen hebben geen politieke agenda, willen zo veel mogelijk burgerslachtoffers maken en richten zich daarom met name op soft targets, drukbezochte plaatsen als stations en vliegvelden. Om deze nieuwe vorm van terrorisme te bestrijden is er nieuwe wetgeving gekomen die soms diep ingrijpen in het leven van de verdachte.

In 'Niet bang om te sterven' worden de nieuwe maatregelen aan de hand van de recente terrorismeprocessen vergeleken met het optreden van de overheid tegen terrorisme en gewelddadig activisme in de jaren zeventig, tachtig en begin negentig: de gasexplosie door El Fatah, de treinkapingen bij Wijster en De Punt, de brandstichtingen en bomaanslagen door RaRa en ETA. Hoewel de commotie destijds net zo groot was, leidde dat nauwelijks tot nieuwe wetgeving. Waarom niet? Was het terrorisme van toen zo veel anders dan van nu? En waarom kan Nederland in tegenstelling tot vroeger nauwelijks meer een eigen antiterrorismebeleid voeren? 'Niet bang om te sterven' is een verhelderend boek dat veel stof tot discussie geeft.